Op Safari in het Atlasgebergte

Het is 29 september en de eerste door onszelf geboekte excursie staat op het programma.Wij moesten ons om 09.00 uur verzamelen voor het hotel. Er stonden diverse Toyota's 4x4 drive gereed, waar wij de tocht naar het Kikplateau in het Atlasgebergte mee gingen maken. We verlaten Marrakech in zuidelijke richting en zien het Atlasgebergte opdoemen. Binnen afzienbare tijd bereiken we de uitlopers van de Atlas en daar begint de weg al slingerend naar boven. De weg is pas een jaar geleden aangelegd. Daarvoor was het een "Off the Road" weg, zoals Parijs-Dakar! Rechts het diepe dal, waar de vangrail op een hand was te tellen. Links keken we tegen de rotswanden aan. Af en toe ontrbak er een stukje asfaltering en was het wel een stukje "Off the Road". Het uitzicht was adembenemend.. Het landschap tussen Marrakech en de "Haute-Atlas" was dor, terwijl het gebergte op zich veel groen herbergde. Regelmatig werd er gestopt om van het mooie berglandschap te kunnen genieten. Vele foto's werden er genomen om later nog eens op je gemak te kunnen terugkijken en andere er deelgenoot van te laten zijn. Tegen de bergen lagen er verscheidene kleine berbernederzettingen aangeplakt. In the Middle of Knowhere, kwamen we langs de kant van de weg, een ezel met op zijn rug een oude Marokkaan gezeten, met zijn twee benen aan een kant. Een wonderbaarlijk tafereeltje, zo hoog in de bergen. De laatste stop op grote hoogte liet ons een gedeelte van een bergkam zien, die bestond uit een laag basalt die vanuit het binnenste omhoog werd gedrukt tegen de boven gelegen marmerlaag aan. Daarboven lag weer een kalklaag. Een mooie kleurenpalet tussen de redelijk groen beboste hellingen op de toppen van de Hoge Atlas. We vervolgen onze weg en komen regelmatig door berberdorpjes heen. Hier werden de ezels- met of zonder kar, talrijker. Voor de lokale bevolking zijn deze lastdieren een belangrijk vervoermiddel, zowel in het gebergte, het platteland, maar ook in de stad. In de bergen kon je zelfs de uitgesleten sporen van de paden zien. In een enkel dorpje zagen we vrouwen de was doen in rivier de "Ourika". Inmiddels hadden we het dal bereikt. Andere vrouwen liepen te zeulen met een bos hooi op hun rug. In een berberrestaurant gebruikten we de lunch. Daarna stond er een bezoek aan een Berberwoning op het programma. De familie leefde nog op authentieke wijze, waarbij een kleine primitieve graanmolen het graan maalde, door gebruik te maken van de kracht van het stromende water uit de rivier. Een volgende stop was bij een cooperatie van vrouwen die van noten allerlei dingen fabriceerde. Ik heb even niet opgelegd bij de uitleg. Langs de rivier hingen verscheidene hangbruggen. Bij een ervan stopten we om kennis te maken hoe het is om ér overheen te lopen. Dat was een hele toer en voor sommige waren het angstige momenten. De gids ging ons voor en zodoende hadden we vertrouwen in de niet betrouwbaar uitziende plankjes heen te lopen.
Op het laatste gedeelte van de terugweg uit het Atlasgebergte kwamen bij "La Kasbah de Tifirte" de eerste kamelen langs de weg tegen. We verlaten de brede kloof tussen de bergen. Wat ons opviel waren de vele witte ibissen die naar voedsel liepen te zoeken in het groene gebied langs de rivier Ourika. Bij het laatste berberdorp begeven we ons naar een restaurant met uitzicht op het Atlasgebergte. Ook hier staan ze tot vervelens toe met kettinkjes te leuren. In het gebergte bj Kasbah la Tifirte hadden we een "Enfant Terrible" die brutaal was en niet was weg te slaan. Ze hebben niet veel anders, maar toch het is vervelend. Gelukkig zijn ze in de steden niet opdringerig. Na 30km grote weg werden we door de rustig rijdende chauffeur bij ons hotel afgezet. De karavaan bestond uit 6 Toyota's, een leuk gezelschap. Na het eten zochtgen we snel ons bed op.