De terugreis: Ürgüp-Konya-Çolakli

Maandag 9 maart

Ürgüp-Konya-Çolakli

De afgelopen dagen zijn wij gewend geraakt aan het niet al te vroeg opstaan.
Vandaag moeten we er echter weer aan geloven. Wij gaan om 06.00 uur uit de veren
om alles op ons gemak te kunnen doen. Om 07.45 uur vertrekt de bus richting
Manavgat/Çolakli over dezelfde route terug. Een andere route is geen alternatief.
We zouden dan vele kilometers moeten omrijden en zijn dan anderhalve dag onderweg.
Het eerste stuk na Nevsehir is een lang saai stuk. Gelukkig hebben we na Aksaray in de beroemde Sultahan-Kervansarai een prettige onderbreking welke in de plaats Sehir Merkezi ligt.

Sultanhani Kervansarai

Dit gebouw wat veel weg heeft van een vesting, werd in de 13e eeuw onder Alaeddin Keykubat I gebouwd door de Syrische architect Mohammed Ibn Kalwan al Dimashqi. Het moest de handelsreiziger beschermen tegen rovers, die hier een rustplaats zochten voor hunzelf en hun kamelen. De Kervansarai’s zijn gesitueerd langs de oude handelsroutes en bevinden zich steeds zo’n 40 kilometer uit elkaar. Dit is namelijk de afstand die een kameelkaravaan per dag kon afleggen. Deze Kervansarai is verdeeld in diverse nissen en een open plaats met centraal een soort wachthuis. Er is het een en ander gerestaureerd maar het overgrote deel bevindt zich nog in de orignele staat. Het wordt tijd voor een bakkie koffie en dat kunnen we aan de overkant bemachtigen. Tegenover de Kervasarai staat ook nog een monument van Atat Turk. Hij is er niet alleen, achter hem staan nog diverse borstbeelden van de diverse heersers, sultans etc. Wij gaan erbij zitten en drinken het eerder vermelde bakkie koffie om ons daarna op te maken voor de reis naar Konya.

Konya

In Konya gebruiken we ook dit keer weer de lunch. We rijden nu niet naar het oude centrum
waar het oude Konyahuis-restaurant zich bevindt. Maar we blijven aan de rand van Konya.
Het is een restaurant waar inmiddels al een bus met duitsers en chinezen zijn voorgegaan.
Na ons kwamen nog een groep Engelsen binnen. De lunch was andermaal prima. Nou ja lunch!! We eten gewoon 2 keer per dag warm eten. Buiten wachten we in het zonnetje tot
dat de bus weer aanstalten maakt om te beginnen aan het mooiste gedeelte van de terugreis door het Taurusgebergte. We overbruggen de diverse hoogteverschillen en werpen
een laatste blik op het mooie berglandschap. Op een van de laatste hoge bergpassen ligt nog steeds behoorlijk wat sneeuw, hoewel er de laatste dagen al behoorlijk wat van is gesmolten. In Akseki hebben we nu wel bij dezelfde cafetaria een koffiestop gehouden.
Even de benen strekken en in het zonnetje genieten van een cappaccino.
Tegen 17.00 uur keren we terug in Club Side Coast Hotel in Çolakli. We krijgen nu een hotelkamer toebedeeld aan de andere kant van het Hotel. Niet zo’n grote als eerst maar wel
het voordeel dat hij niet aan de kant van de moskee ligt. Het wordt vanavond niet zo laat naar bed. Even bijkomen van een drukke maar mooie paar dagen in een betoverend landschap dat luistert naar de naam Cappadocië. “Land van de mooie Paarden”.