Lucca, Pisa en Volterra; Toscaanse pareltjes

Pisa ligt niet zover van Lucca af. Bij het station was een vrije parkeerplaats. Wel moesten we 10 minuten lopen om bij de beroemde bouwwerken op het Piazza dei Miracoli te komen. In het Nederlands het Plein der Wonderen genoemd. Buiten de vestingmuren van het plein regen de souvenirkraampjes zich aaneen. Het verschil met Lucca was dat de toeristenstroom zich hier centreerde bij dit plein, waar in Lucca het zich verspreidde door de hele stad. We lopen de poort binnen en kome uit op het reeds genoemde Plein der Wonderen. Het Baptisterium is omstreeks 1260 gemaakt door beeldhouwer Nicola Pisano en bevat een mooie preekstoel. De Dom van Pisa werd gebouwd na de overwinning in een zeeslag op de Saracenen. Met de oorlogsbuit werd de Dom gebouwd die in1064 werd begonnen. De Duitse keizer Hendrik VII is in deze kerk begraven. Na deze wonderschone kerk die we net als het Baptisterium van buiten hebben bekeken lopen we naar het wereldberoemde bouwwerk, de scheve Toren van Pisa (Campanile). De klokkentoren begon al tijdens de bouw te hellen. Momenteel bedraagt de afwijking 4,46 m - nog altijd 40 cm minder dan voor de in 2001 gereedgekomen restauratie. Door het gecontroleerd onttrekken van grondwater en de daarmee veroorzaakte bodembewegingen is de zaak gestabiliseerd. Naast de toren staat nog een mooie fontein. Daarna verlaten we dit mooie plein en daarmee de knotsgekke drukke toerismestroom. Verkopers probeerde je van die stangen te verkopen waar je je fototoestel op kunt zetten om selvies te kunnen maken. Door de Aziaten, gek op het maken van foto's van zichzelf met de bezienswaardigheden op de achtergrond, werd daar volop gebruik van gemaakt. We lopen terug naar het parkeerterrein en stappen in de auto richting Volterra.

Volterra

Door een schitterend heuvelachtig Toscaans landschap, die naarmate we Volterra naderen hoger werd. Hier en daar steken de typische Italiaanse populieren, vaak omschreven als de bekende pijnboom, boven de andere boomsoorten uit. Dorpjes en huizen liggen verspreid over de heuvels, waar de kerken er dominant boven uit steken.
Het laatste stuk naar het oude historisch centrum van Volterra slingerde zich steil omhoog. Volterra een van de meest mooie Melancholische stadjes van de Etruskische Federatie torent hoog boven het val di Cecina uit. De auto kunnen we kwijt in het "Parcheggio La Dogana" vlakbij het oude centrum. 2500 jaar geleden was Volterra een van de belangrijkste Etruskische Centra, die in het huidige stadsbeeld met donkere huizen en nauwe steegjes, de kerken en palazzi nog steeds het stempel van de Middeleeuwen draagt. Op een van de meest bouwkundig karakteristieke pleinen van Italië, die volledig bewaard is gebleven, staat het Palazzo dei Priori uit de 13e eeuw. Het is de oudste van Toscane. De voorgevel is versierd met blazoenen en wapenschilden van de Florentijnse gouverneurs. Dit is ook het stadje waar een Pizzarestaurant zijn roem tot over de landsgrenzen is vooruitgegaan. Bij een paar Nederlanders staat hij hoog aangeschreven. Ingezeten uit plaatsen als Abcoude, Benschop en Ouderkerk aan de Amstel bevelen hem van harte aan als een van de betere Pizzarestaurant uit de omgeving. We leggen dit advies niet naast ons neer en gaan er naar op zoek. Met een paar keer vragen bereiken we hem door nauwe steegjes waar het zich ook in bevindt. We kunnen er pas over een kwartier terecht. Dit geeft ons de gelegenheid de rest van Volterra te verkennen. Volterra is overigens ook bekend om zijn productie van albast. In de omgeving bevinden zich een paar zeldzame albastgroeven. Het zachte gipsmateriaal laat zich relatief eenvoudig bewerken. Wij bereiken een pleintje van waar je uit kan kijken over het mooie Toscaanse heuvellandschap. Teruglopend over de winkelstraat naar het pizzarestaurant genieten we van de oude gebouwen die we passeren. We nemen plaats aan een tafeltje in het restaurant waar al diverse mensen een plekje hadden gevonden. We bestellen een pizza met veel kaas en weinig pomodori. Het ziet er smakelijk uit. En de aanbeveling van o.a. Erik om in restaurant Don Beta, want zo heet dit restaurant, is niet onterecht gebleken. Het heeft uitstekend gesmaakt en met een voldaan gevoel verlaten we via de Arco Etrusko, de Etruskische Poort, Volterra. San Gimignano hadden we in ons programmaboekje voor vandaag genoteerd staan. We besluiten echter om dit helaas weg te strepen omdat het al laat is en we liever de weg terugnemen naar de camping. We mogen al blij zijn dat we ondanks de start vanaf het Lago di Garda dit allemaal hebben kunnen bewonderen. Het houdt een keer op. Moe maar tevreden keren we door nogmaals een mooie tocht door het Toscaanse landschap om 21.00 uur terug op de camping in Montopoli.