Een mooie thuiskomst

Na het bericht vanaf Vancouver Airport en onze heerlijke lunch, een kop Combo Chicken- en Combo Beefsoep daarbij geserveerd met een broodje en een bekertje jus 'd'orange (op aanraden van Daniëls moeder),
zijn we weer een rondje vertrekhal gaan lopen. Bij de incheckbalie van Air Transat lopen we Koos en Marjon tegen het lijf. Uiteraard hadden we elkaar veel te verhalen. Onder het genot van een lekkere beker koffie en een.....donuts, waar anders dan bij Tim Hortons hebben wij onze wachttijd moeiteloos doorgebracht. De lunch hadden wij overigens ook bij Tim genuttigd.In meerdere opzichten een goede zaak dus. Omdat hun vliegtuig ongeveer twee uur eerder vertrok dan die van ons zijn we meegelopen naar hun Gate. We namen afscheid met de afspraak dat we snel kontakt op zouden nemen en foto's zouden doormailen. Om 19.50 uur vertrokken wij richting London.
Na een vermoeiende vlucht kwamen wij op Heathrow aan. De ingezette landing deed ons het ergste vrezen. Trapsgewijs en veel geschommel gingen hieraan vooraf. Wij dachten dat de co-piloot zijn nodige vlieguren, incl. landingen moest maken. Achteraf bleek dat er gewoon heel veel turbulentie aanwezig was. Er slaakte wel een diepe zucht bij alle passagiers toen wij veilig op de grond stonden. Op Heathrow moesten we nog een aantal uren doorbrengen om uiteindelijk door te kunnen naar Schiphol. Bij de gate van BMI aangekomen kregen we een labeltje voor onze (rugtas) handbagage en een bonnetje met corresponderend nummertje? Verbazingwekkend sloegen wij dit gade. Toen wij moesten boarden werd er door dezelfde, nogal vinnige tante, geroepen dat wij met passagiers van een ander vliegtuig dezelfde doorgang moesten gebruiken. Wij moesten vooral rechts aanhouden en het kleine vliegtuig nemen!! Beneden op het platform aangekomen staat er links een grotere vliegtuig voor Napels, rechts staat er een kleine vliegtuig voor Amsterdam. De overstap van een Airbus 330 van Air Canada naar een Embraer 45 van BMI, een soort Cityhopper idee van de KLM,
was wel hilarisch. Nu begreep ik het nut van het labeltje op onze handbagagerugtasssen. Wij moesten die voor het instappen op de vliegtuigtrap inleveren. Ze gingen het bagageruim in. De binnenkant bood niet meer plaats aan tussen de 35-40 personen. Twee rijen aan de rechterkant en een rij aan de linkerkant. Er stonden op dat moment tee stewardessen binnen. Toen iedereen op zijn plaats zat kwamen er nog eens drie binnenlopen. Nou voor zo weinig mensen zoveel man personeel?? Die bleken als passagiers mee te gaan. Bij het naderen van de Nederlandse kust bij IJmuiden begon deze lichtgewicht vliegtuigje behoorlijk naar rechts overte hellen zodat wij de Noordzee gemakkelijk vanaf onze positie konden aanschouwen. Corry dacht nog, zal ik even wat meer naar rechts gaan zitten om het gewicht wat te verdelen, maar het bleek gelukkig een doordachte vliegmanoevre van de piloot te zijn. We landen dit keer rustig op Schiphol met vertraging dat wel en natuurlijk op de Polderbaan. Bij de aankomsthal stond Erik en de overburen Fred en Karin ons op te wachten. We hadden de reistassen nog niet op de straat gezet of onze schatjes van katten kwamen op ons afgerend. Fred en Karin kwamen aanzetten met de door hun gemaakte overheerlijke groentesoep en een gevuld italiaans broodje om de hongerige maag te stillen. Mark en Marlon kwamen ook nog langs, waarvan de bos bloemen op tafel bleken te zijn. Ondanks dat we van vermoeidheid niet meer uit onze ogen konden kijken was dit een heel warm welkom. Buurtjes en kinderen, heel erg bedankt. Zondag completeerde Linda en Christiaan de thuiskomst met hun aanwezigheid die de avond ervoor door een feest niet aanwzeig konden zijn. Ja het was een mooie reis, maar heerlijk om weer thuis te zijn.