Fiano Romano-San Marino

We hadden het alarm op beide telefoons gezet omdat die van Corry iedere keer terug sprong op 07.00 uur. We wilden om 06.30 uur ons bed uit om op ons gemak de spullen in te pakken. Om 08.00 uur konden we pas terecht in de supermarkt om brood te halen. Het had gisteravond en vannacht flink geregend. Het begon met donderslagen en lichtflitsen. Gelukkig in het gedeelte van de omgeving achter de camping waardoor wij er weinig last van hadden. Toen de regen begon waren de donderslagen en flitsen gelijk over. De alarm op de telefoon van ons beide werkte allebei. Het hanen-geluid op mijn telefoon zo goed, dat we rechtop in ons bed zaten. Dat wordt dus even een ander geluid opzoeken die ons wat rustiger wakker maakt. De zon liet zich weer van zijn goed kant zien. Daardoor droogden de zijkanten van het voorzettentje vrij snel. De bovenkant hebben we een handje geholpen. De eerste Nederlander van de groep die wilde vertrekken hebben we ondanks zijn mover even moeten helpen. Voor de lezers die het niet weten; Het is een apparaat wat onder de caravan is gemonteerd, waardoor je geen spierkracht nodig heb om de caravan te verplaatsen. Er was een lage rand van het veldje die met de zachte grond door de regen zelfs voor een mover te veel was. Wij werden op onze beurt geholpen de caravan van onze plek af te draaien en achter de auto te zetten. We namen afscheid van onze buren uit het reisgezelschap en zetten koers richting Terni. We hadden iets meer dan 300km voor de boeg. Na Terni hadden we voor ruim 28km een weg door een wonderschoon gebergte in de regio Umbrië. Na overstelpt te zijn met historische gebouwen etc., waar van het een nog mooier is dan het andere, is dit ook weer een verademing. Bij Spoleto konden we even stoppen om dit berglandschap op de gevoelige plaat vast te leggen. De auto had ook zijn aandacht nodig en wilde wat sap hebben. Wij vonden in Trevi een benzinestation en gooide de tank vol. Zelf waren we ook toe aan een kop koffie die wij op het parkeerterrein ernaast nuttigden. Trevi, dit keer geen fontein maar een plaats die op en tegen de berg was neergezet met die typische rode huizen en daken. De bekende plaats Assisi passeren we op een steenworp afstand. We laten hem links liggen omdat hij met de caravan moeilijk gte breiken is. De route blijft fascinerend, waar de ene na de andere mooie uitzichten zich blijven opvolgen. Inmiddels zijn we de regio Marche binnengereden. Volgens de reisgidsen en -verhalen moet dit ook een verschrikkelijk mooi gebied zijn. Men heeft hier niets teveel gezegd. Een smalle weg naast ons heeft op bepaalde stukken 7-12% stijg- of dalingspercentage. Wij blijven heel verstandig op de SS3 rijden die soms ook een aardig bergje oplevert in dit middelgebergte. Bij Grubbio zet ik de auto even aan de kant om ook van dit landschap een foto te schieten. Iets verderop hadden we vlak voor een splitsing genoeg ruimte om de auto te parkeren en ons van de inwendige mens te voorzien. Even ervoor hadden we ook een mooie plek met prachtig uitzicht op de omgeving, maar daar hing een penetrante lucht dat het eetlust niet bevorderde. Deze plek in het dal omringd door bergen beviel beter. Op deze mooie route negeerde ik regelmatig navigatie-miep. Die wilde me de kant van Ancona opsturen, terwijl ik de mooie route naar Fano voor ogen had. Hij stond ook ingesteld op de snelste route naar de camping in San Marino, terwijl ik voor de mooie en berijdbare route voor caravan koos. Bij Fano namen we afscheid van het mooie bergachtig gebied van de Marche en volgen we de kustweg SS16 door de bekende badplaatsen aan de Adriatische Zee, Pesaro, Cattolica naar Rimini. Op de weg voor Pesaro stond het aan weerszijde vol met auto's waarvan de eigenaren op het strand lagen. Alleen de spoorlijn scheidde de weg naar het strand. Op deze kustweg raakte navigatie-miep van de kook. Ze wilde ons maar de snelweg opsturen. Bij Rimini hebben we uiteindelijk maar naar haar geluisterd om de weg naar San Marino volgens haar route te volgen. Rond half vier kwamen we na een pittige klim aan op Camping Centro Vacanze San Marino. Een Nederlandse receptioniste schreef ons in en gaf de pasjes voor de poort en zwembad. Na ons te hebben geinstalleerd heb ik ondanks dat ik geen zwembroek bij me had, maar een korte broek die er veel weg van had, een frisse duik genomen met een in Italië verplichtte badmuts op. Die had ik nog liggen van een eerdere vakantie met de Fam. van der Neut aan het Gardameer in Bella Italia. Daar knap je werkelijk van op. De tijd is aangebroken voor een lekker biertje en om even lekker te ontspannen. Op de kwalitatief goede kampeerstoelen met voetensteun die wij gelijktijdig met de voortent vorig jaar augustus bij Obelink hadden aangeschaft. In het naastgelegen restaurant met uitkijk over het zwembad deden we ons tegoed aan een heerlijk gesneden kipfilet met pommes frites. Tot laat in de avond konden we nog buiten zitten bij een heerlijke temperatuur. Achter onze caravan stikte het van de vuurvliegjes die in het donker goed te zien waren. Net als bij het Gardameer. Alleen hadden we ze nu dichterbij.

Helaas lukt het op dit moment niet om de foto's naar deze website te uploaden. Daar moet ik even een oplossing voor zien te vinden dat het wel weer gaat lukken.