San Marino stad

Gisteravond hadden we in het winkeltje naast de receptie al broodjes besteld die vanmorgen op de weegschaal werden afgewogen, waarna de prijs kon worden bepaald. Na het ontbijt begeven we ons naar de receptie waar we kaartjes voor de bus hebben gekocht voor het mega-bedrag van 1 euro. Hier kan je ook nog eens binnen 100 minuten mee terug. Kom daar in Nederland is om. Voor het luttele bedrag van 2 euro per persoon laten we ons heen en terug rijden naar het historisch centrum van San Marino-stad boven op de berg. De bushalte bevindt zich nota bene 20 meter voor de ingang van de Camping. Hoe makkelijk kun je het hebben. Zo hebben we ook geen problemen met het vinden van een parkeerplaats. De chauffeurs hoeven hier blijkbaar niet te voldoen aan bewust (zuinig)rijden. Nu is het hier ook vrijwel onmogelijk om volgens het rijwijzersysteem zoals bij ons in Nederland wordt gehanteerd te rijden. Het hoogteverschil op de route is hier enorm. Heen hebben we een klein busje zoals lijn 149 langs de Amstel van Uithoorn via Nes a/d Amstel naar Amstelveen rijdt. Rijcomfort is hier ver te zoeken. Als ik zo langs de Amstel rij mag ik kostzakjes uit gaan delen!! Uiteindelijk arriveren wij (zonder te kotsen) op de Viale Frederico D'Urbino.

San Marino-stad

San Marinostad ligt 749m hoog op de berg Monte Titano. De stad is onstaan in 301 jaar n. Chr., waarvan Sant Marino de stichter is. Om binnen de muren van het historisch centrum te komen moeten we even teruglopen naar de Porta San Francesco. Een politieagente die speciaal daarvoor is aangesteld, sommeert de auto's te wachten, zodat wij veilig de oversteek over het zebrapad kunnen maken naar genoemde poort. We lopen onder de poort door het oude centrum binnen. Via kleine steegjes, waar de souvenir-, juwelier- en lederwaren- winkeltjes je om de oren vliegen lopen we met een aardig stijgingspercentage omhoog. We komen op het hoogste punt van het stadje aan. Een kabelbaan brengt toeristen vanuit Borgo Maggiore, in het gebied waar ook onze camping ligt, naar het "Centro Historico". Onze camping kunnen wij vanaf deze plek niet zien. In de buurt van de kabelbaan dient zich de Basilica del Santo aan. De zuilen aan de voorkant van de Basiliek springen in het oog. We nemen binnen een kijkje en zien er zeven verschillende altaren. Net zoals in de meeste kerken in Italië, is het interieur rijk bedeeld met beelden en schilderijen. Hoewel het plafond niet beschilderd is met fresco's, geniet wel van een grote schoonheid. Wij gaan verder in een straatje die ons nu weer naar beneden voert. Elk uur vindt er een aflossing van de wacht plaats op het halve uur. Wij kunnen er om 11.30 uur getuige van zijn. Wij zijn ruim op tijd op het Piazza della Liberta (Plein van de Vrijheid), in de volksmond Pianello genoemd. In het Palazzo Publicco San Marino zetelt de regering van de dwergstaat. In afwachting van de aflossing van de wacht nemen we plaats op een aan het plein gelegen terrasje. We bestellen een kopje Latte Macchiato. Ook al kun je het kopje met je pink optillen zo groot als hij is, het is wel een ontzettend lekkere Italiaanse kopjeeeeee koffie. Zoals we in het ministaatje San Marino op bezoek zijn, zo is ook de aflossing van de wacht te noemen. De nieuwe wacht wordt begeleidt door 2 soldaten. Met de nodige ceremonie verwisselen de wachtsoldaat van plaats. Daarna gaat de gewisselde soldaat met de twee begeleiders weer het paleis in. Een leuke toeristische bezienswaardigheid zoals Praag en Kopenhagen in het klein.We lopen via de Contrada dei Pieve en de Contrade dei Magazzeni naar La Rocca o Guaita. Het is de eerste toren die in de 11e eeuw is gebouwd. Over de Salita alla Rocca bereiken we deze toren met uitzicht over het mooie heuvelachtige landschap van San Marino. Voor 4 euro kun je naar binnen om van nog grotere hoogte de omgeving te bekijken. Wij zijn tevreden met wat de stad ons tot nu toe te bieden heeft. De Seconda Torre ook wel La Cesta o Fratta genoemd is te bereiken via de passo delle Streghe die buiten het historisch centrum ligt. Wij volgen het pad niet helemaal tot aan de toren met zijn Ouseum. We keren terug naar het centrum door de Porta della Fratta. De kleine stijgende en dalende straatjes waren door het vlakke plaveisel, geen keien, goed te belopen. Binnen de vestingmuren teruggekeerd komen we een filatelistisch kantoor van de San Marinese Post tegen. Hier schaf ik een paar postzegels aan. Eerder hadden we voor de kleinkinderen al kaarten aangeschaft die al waren voorzien van verschillende postzegels. Moet toch een beetje aan mijn eigen hobby denken. We schrijven ze meteen en doen ze direct op de bus. Dus kinderen zuinig met de kaarten!! We gaan verder en zien de Chiesa St. Francisco op ons pad. Bij binnenkomst hadden we hem al even in het oog gehad. Het interieur van de kerk is vrij donker. Daarentegen is de St. Quirinuskerk, die wij na het historisch centrum via de Porta Nova te hebben verlaten, mooier van interieur. Deze kerk van de Capucijners heeft naast een altaar met houten omlijsting en schilderijen, twee kapelletjes die zich aan de zijkanten bevinden. Een ervan heeft de vorm van een grot met Mariabeeld. In een andere ligt Jezus achter het glas met drie verspreide beelden ernaast. Na deze wonderbaarlijke kapelletjes te hebben aanschouwd gaan we op zoek naar de bushalte waar lijn 7 ons weer naar de camping moet brengen. Het Duitse echtpaar dat heen ook bij ons in de bus zat, stond nu ook weer bij de bushalte. Dit keer reed er een grotere bus voor. Hij zat gevuld met schoolkinderen uit het voortgezet onderwijs van San Marino. Gelukkig was er voor ons vieren nog een plaatsje over. De terugreis verliep wat comfortabeler. We vleide ons na een inspannende ochtend in een klein maar leuk historisch centrum van San Marino-stad op ons kampeerstoelen voor de caravan. Zo gauw het zwembad om 14.00 uur weer openging, liet ik mij in het verkoelende water zakken. Het was ook vandaag weer behoorlijk warm. Daar klagen wij echter niet over hoor. Helaas moet ik op mijn potje bier wachten tot de winkel om 16.30 uur opengaat. Een flesje appelsap smaakte ook opperbest. Vandaag is het de een na laatste keer dat we uit eten gaan in het nabij gelegen restaurant. We zien erg uit naar het koken van ons eigen potje. Vandaag kiezen we voor een Pizza Tirolese en een Pizza Garden. Ter afsluiting van de reis door Italië nemen we een Cappaccino.

Ciao Italia

Het is een inspannende maar hele mooie minirondreis door Bella Italia geworden. Het kostte wat, maar dan heb je ook wat, luidt de bekende uitspraak. Dat hadden we ook ingecalculeerd. Toch kijken we uit naar het rustigere ritme in Kroatië. We lopen even een stukje de camping op om daarna voor de caravan van een zelf gezet bakje koffie te genieten. Als de duisternis inzet zien we ook de vuurvliegjes in de bosjes achter de caravan weer verschijnen. Het doet me elke keer weer denken aan de Vuurvliegjes-race van de Amstelschool. We gaan op tijd de koffer in omdat we bijtijds willen vertrekken.