Gschwendt – Porec

Kwart over acht vertrekken we van Camping Schonblick en werpen een laatste blik (!) op deze
eenvoudige maar prima camping met zijn supermooie sanitair. We rijden voor de laatste keer langs de Wolfgangsee richting St.Gilgen en genieten nog even van het wonderschone uitzicht op de omliggende bergen. Na St.Gilgen rijden we langs de Fuchsee en volgen de richtingsborden van Salburg om bij Hof bei Salzburg de plaats Ebenau aan te houden. Deze route brengt ons gedeeltelijk over de Bundesstrasse die we dinsdag vanaf Salzburg hebben gereden. Daarbij laten wij de voor caravanns verboden route over de Strubklamm rechts liggen. De rivier de Almbach stroomt hier de Wiestalstausee in om daarna weer zijn eigen weg te vervolgen. Het is een aaneenschakeling van mooie omgevingen waar we doorheen rijden met de Schwarzenberg op 1334m rechts van ons. Op weg naar St.Gilgen hadden we de tank al volgegooid voor Euro 1.12,9, wat aanmerkelijk scheelt ten aanzien van de snelwegprijzen. Daar kunnen we voorlopig mee uit de voeten tot zelfs in Kroatië.
Bij Hallein schieten we de snelweg A10 op. We passeren de bekende Tauern- en Katschbergtunnels op weg naar Villach. Drinken koffie op een parkeerplaats die ook een speciaal gedeelte voor caravans hadden. Een auto met aanhangwagen stond een beetje ongelukkig, net voor de ingang waar wij naar
de caravanparkeerplaats moesten rijden. Ik moest er in een boog omheen en daardoor lette ik niet goed op de stoepranden. Ik raakte met mijn linkervoorband een rand die niet zoals in Nederland gelijk van hoogte zijn en goed op elkaar aansluiten. Het zijn van die blokken steen die als afcheiding
zijn neergelegd en die ik in de punt van zo’n hoek precies met mijn band raakte. Het gevolg was een
scheur in mijn band. Tijdens het koffiedrinken mijn reserveband erop gelegd. In Kroatië gelijk maar twee nieuwe banden eromheen laten leggen. Gelukkig stonden de nieuwe banden al op stapel voor de APK-keuring. Dat wordt nu wat versneld. Voorzichtigheid is nu extra geboden. We zijn zonder problemen in Porec aangekomen om de spanning voor de lezers er maar gelijk af te halen. De Karawankentunnel brengt ons na Villach in Jesenice – Slovenië. Langs het bekende Bled en de hoofstad Ljubjana, waar de dochter van onze overburen onlangs een paar dagen voor haar werk verbleef. Als we Koper naderen dan is verschijnt het blauw van de Adriatische Zee in ons gezichtsveld. Dit keer gaan we richting Portoroz. Door de vrij nieuwe tunnel en over een berghellinkje
bereiken we de grens met Kroatië. De wachttijd is vrijwel nihil en na de helling die we aan deze kant
moeten bestijgen komt de snelweg die ons naar de afslag van Porec brengt. Op de camping aangekomen wacht ons een ongaangename mededeling. Onze vertrouwde plaats is tot 12.00 uur vanmorgen vastgehouden en daarna vrijgegeven aan de dame met camper die daar al enige tijd mocht staan, tot wij arriveerden. Wij stonden niet op de lijst van reserveringen en ook niet als zodanig in de computer. Dat hield dus in dat wij op zoek moesten naar een andere plaats die in onze periode nog vrij was. We kregen een paar nummers mee van plaatsen waar we konden gaan staan.
Nadat wij een keuze hadden gemaakt en dit aan de ons al jaren bekende oudere man op de receptie
hadden opgegeven, had hij inmiddels ontdekt waardoor het kwam dat wij niet op de reserveringslijst van vandaag vermeld stonden. Volgens de reservering hadden wij dus gisteren moeten komen. Zonder telefonisch tegenbericht van een eventuele vertraging, geven ze de plaats om 12.00 uur vrij, wat dus is gebeurd. In Oostenrijk twijfelde ik al aan de campingbaas die zei dat we 5 nachten hadden gereserveerd. Ik kon dat echter niet nakijken op de e-mail die ik had gestuurd en het daar voor kennisgeving aangenomen. Nu blijkt hier in Porec dat mijn twijfel niet ongegrond was. Dit jaar had ik niet echt mijn hoofd bij de voorbereiding van de vakantie en dat komt nu dus uit. De reserverings-papieren van de Camping Ulika in Porec vond ik pas veel later terug tussen andere paperassen.
Uiteindelijk is de plek die we nu hebben uitgekozen ook prima. We staan een straatje eerder in hetzelfde gebied. Lenie, Hans, Trijnie en Tinus hadden gisteren al naar ons uit zitten te kijken.
Tijdens het zoeken naar een plek kwamen we Lenie al tegen. We rijden de caravan naar de plaats
waar Jaap, Minie en Tinus al naar ons toe kwamen lopen. Ondanks de mover hebben Jaap en Tinus
geholpen de caravan op de blokken te zetten en stond hij keurig waterpas. Voordat we aan het opbouwen van de voortent begonnen moest er uiteraard even bijgepraat worden. Toen we er eenmaal aan begonnen werden voortdurend opgehouden door de bekenden die langskwamen.
Stapsgewijs kwamen we verder en toen het geraamte, tentstokken en –doek stond zijn we gestopt om in Restaurant Srdela, die weer van eigenaar is veranderd, te gaan eten. Het eten is goed in een wat bescheidenere uitgave. Het viel ons wel op dat her er niet meer zo druk was als voorgaande jaren. Na het eten hebben we de klus verder geklaard en zetten we morgen na het boodschappen doen bij de Lidl, de puntjes op de i. We hadden ’s middags al koffie gedronken bij Lenie, Hans was toen nog aan het fietsen. ’s Avonds ging ik langs om het internet op de telefoon door Hans te regelen. Ik kreeg dat in eerste instantie niet voor elkaar. Je moest daarvoor op de site van camping zien te komen en daar inloggen. Achteraf bleek dat niet zo moeilijk te zijn, je moet het alleen even weten. Vorig jaar kwam je nog automatisch tot een verbinding op internet. Nu moet je via je e-mailadres inloggen om verbinding te krijgen. Een goede marketingsstrategie. Zo kunnen ze je in de loop van het jaar allerlei nieuws en aanbiedingen sturen. Mijn eigen telefoon is de dag erop door Trijnie op het internet aangemeld. dit ging wat moeizamer wat ik en zelfs Hans niet voor elkaar kreeg. De kinderen konden via de App vanavond in ieder geval worden ingelicht dat wij goed zijn aangekomen.