Folklore in El Hana Beach

De titel van dit verslag brengt ons even terug naar gisteravond. Corry zat op onze kamer wat te lezen en ik zat aan mijn reisverslag te schrijven, toen om 21.00 uur folkloristische muziek ons ten gehore kwam. Na het even aangehoord te hebben, ben ik op het balkon gaan luisteren waar het vandaan kwam. Er bleek onder ons op het terras grenzend aan de salonruimte, een op treden bezig te zijn van een folkloristische dans/muziekgroep. Ik ben even naar beneden gelopen om dit te aanschouwen en heb daarbij mijn fototoestel niet vergeten. Drie traditioneel geklede dames dansten en werden muzikaal ondersteund door een drietal heren. Tussen hun optredens door verscheen er een man op het toneel met een wel heel bijzondere act. Op zijn hoofd droeg hij een een stenen kruik. Daarboven op lag een houten kruis. In het midden stond nog een stenen kruik met daarnaast diverse flesjes. Al dansend kwam hij het terras oplopen. Door het publiek moest na de eerste rondgang steeds een flesje van het houten kruis verwijderd worden. Een acrobatisch kunststukje die op veel bijval mocht rekenen en een daverend applaus. Over belangstelling had de folkloristische groep niet te klagen. Het terras zat goed vol. Na enige tijd had ik weer mijn hotelkamer opgezocht. Dit wilde ik nog even over gisteravond kwijt. Vandaag waren er voor onze russische dames van het ontbijt, nieuwe mensen aan onze (kleine)tafel aangeschoven. Ze zaten tegenover elkaar en hadden de hele tafel in hun bezit. Ze ondernamen ook geen enkele poging om ook maar iets in te gaan schikken. Ze verblikte of verbloosde niet. Wij lieten de ober weten dat wij dit niet erg chic vonden.
Wij zijn maar bij onze rotterdammers aan tafel gaan ontbijten, dat werd nog reuze gezellig ook. Vanavond zien wij wel verder. Ons restaurantkaartje heb ik in ieder geval meegenomen. Die vent leek trouwens wel een beetje op een collega (Freek), ook zo'n uitstraling en vooral die snor. Collega's, nu niet gelijk gaan rondbazuinen, he. Een ding is zeker, wij gaan er niet bij aan tafel zitten. Voordat wij gingen ontbijten hadden wij ons badmatje bij de handdoeken neergelegd, bestemd voor de was. Corry had er vannacht een zwart beestje mee doodgedrukt.
Ons schoonmaakvrouwtje had er andere plannen mee. Toen wij van het ontbijt terug kwamen hing het gewoon weer over het bad te drogen. Uiteindelijk heb ik hem buiten de deur gegooid. Kwam ze er weer mee terug. Ik liet zien dat hij aan de achterkant smerig was. Met veel tegenzin nam ze hem dan toch maar mee. Het wordt eentonig om het te vertellen maar het mag toch niet onvermeld blijven. Strakblauwe hemel en het is weer een warme dag. Ik kan zeggen, het verveelt ons niet hoor!! De dag verloopt zoals meerdere dagen. Tot volgende keer maarf weer.