Falsterbo-Ystad en Stenhuvuds Nationaal Park

DONDERDAG 26 SEPTEMBER
BJÄRNUM-FALSTERBO-YSTAD EN
STENSHUVUDS NATIONAAL PARK

Malmö
Vandaag weer vroeg op pad voor een autorit die ons nu langs de kust van Zweden brengt.
Het ziet er bewolkt uit als we om 7.00 uur uit de ramen van ons huisje kijken. Bij het ontbijt
zien we in de lucht rechts al weer wat zon verschijnen. Zou het weer ons vandaag weer gunstig gezind zijn. Op de zondagmiddag/avond en een buitje eergisteren na, laat de zon ons
geenzins in de steek.

08.10 uur zitten we in de auto op weg naar Malmö. Zo’n anderhalf uur later gaan we op zoek
naar het stadion van Malmö FC om te kijken of daar parkeergelegenheid is. In Berlijn en
Barcelona kun je vrij parkeren en kun je met het openbaar vervoer makkelijk naar het centrum. Je hebt dan de tijd om de stad te bezichtigen. De reden dit keer is ook dat Erik
zaterdag vanuit Kopenhagen met de trein hier op het Centraal Station aankomt. We willen
dan eerst het oude centrum bezichtigen alvorens wij terug naar de auto gaan. Er moet bij het
stadion een treinstation in de buurt zijn die ons dan makkelijk naar het Centraal Station brengt
en later ook weer terug. Helaas is de parkeergelegenheid maar voor een beperkte tijd en een
treinstation hebben wij hier niet kunnen vinden, ondanks dat de stadsplattegrond zegt dat er
een in de buurt moet zitten. Door deze optie kunnen wij dus een streep halen. Dat wordt
parkeren bij het Centraal Station of met de trein vanuit Hässleholm naar Malmö. Naast het stadion, waar in het dameselftal van Malmö de nederlandse (international) Manon Melis speelt, zijn overigens ook een atletiekstadion en ijshockystadion gelegen. Dit heeft ons een klein uurtje gekost zonder dat het ons wat heeft opgeleverd. O ja we hebben in de verte alvast de Turning Torso (gedraaide torengebouw) kunnen bewonderen.


Falsterbo

Snel de route naar Falsterbo zoeken. Dit gaat ons goed af en zitten al vrij snel op de snelweg E6 naar Höllviken. Vanaf hier kijk je uit op de Öresund en gelijknamige brug waar wij over heen zijn gereden toen wij Zweden binnenkwamen. Nu gaan wij op zoek naar een winkeltje om wat verse broodje te halen voor tussendoor. In Höllviken halen we de buit binnen in een Coöp-winkel. Even daarvoor zijn wij in het Tourist-office door een vriendelijke jonge dame voorzien van brochures van Falsterbo, Malmö en een detailkaart van de provincie Skane.
We krijgen ook nog een folder over Bird-watching mee. Dat is waar we in Falsterbo een
beetje voor komen. Hier trekt in deze tijd vele soorten roofvogels over om te overwinteren
in zuidelijke streken. In Falsterbo aangekomen parkeren we hem naast de golfbaan. Het is een gerenommeerde golfclub die een prestigeuze internationale prijs heeft gewonnen. Er
staan ook een aantal Nederlanders geparkeerd. Deze komen we tegen toen wij op weg naar
Falsterbo Fyr, gebouwd in 1795 gingen. Het zweedse woord “Fyr” staat voor vuurtoren. Dit
is met nog een aantal plaatsen een plek waar wij de roofvogels zouden moeten zien overtrekken, “Falsterbo Måkläppen”. Van deze nederlandse vogelaars kregen we te horen dat de wind verkeerd stond, daardoor de roof- vogels te hoog overvliegen en je ze vrijwel niet ziet. Daar zijn we dan lekker mee. Maar ja ze vliegen niet op bestelling over omdat Corry en Albert er staan. We zien wel een zwerm brandgansen (zwarte kleuren) voorbij vliegen. We hebben hier ook nog steeds zicht op die geweldig mooie Öresundbrug. Ik heb er een foto van genomen. Hoop dat die op de laptop goed te zien is. Op dit stukje komen de Öresund en de Baltische Zee bij elkaar. Terug bij de parkeerplaats zat er een nederlands vrouwtje bij haar camper lekker in de zon met naast haar een witte labrador die heerlijk lag te slapen, wachtend tot haar man uitgevogeld was. Ik ging nog even kijken bij de mannen die hun professionele verrekijkers en fototoestellen in de aanslag hadden om direct de roofvogels te kunnen waarnemen. Laat ik er nu net een overzien vliegen. Met mijn gewone verrekijker zie ik hem iets beter, maar kan ik niet bepalen wat voor een. Ik vraag aan een Nederlander welk soort dat was. Hij dacht dat het een ruigpootbuizerd was. Nou, dat hebben we dan toch nog even lekker meegepakt. Zijn we tocht niet helemaal voor niets hier gekomen. We verlaten het leuke Falsterbo, het zal hier zomers wel stinkend druk zijn. In deze en naastgelegen plaatsen zijn veel vakantiehuizen zichtbaar. Wat wil je ook zo dicht bij het strand. Dit komen we verderop deze dag in vrijwel alle langs de kust gelegen plaatsen tegen.

Kakelugn

De eerstvolgende grote plaats die zich aandient is Trelleborg. Bekend van zijn ferry tussen
Warnemünde, Sassnitze op het eiland Rügen en Swinoujšcie in Polen. Op het moment dat
wij daar doorheen rijden is er net een ferry aangekomen. Er komen verscheidene nederlandse
vrachtwagens ons tegemoet. Het blijft een indrukwekkend gezicht zo’n grote ferry. Afijn op
de terugweg zitten wij er ook op zo een. Bij Simremarken nemen we de kustweg langs de
Baltische Zee. Hier zitten de meeuwen, aalscholvers ook op enkele grote keien die in zee ooit zijn terechtgekomen. Bij Smygehuk Fyr (Vuurtoren) stoppen we en nemen een kijkje. Hoewel
dit het zuidelijkste punt is van Zweden, is er behalve de vuurtoren weinig meer te zien dan
een oneindige Baltische Zee. Iets boven het plaatsje Smygehamn ligt Östra Torp. Het bord
heb ik even gemist maar via een omweg door het boerenlandschap zijn we er toch gekomen.
Kakelugn, hoe leg ik deze vorm van bouwwerk nu op papier uit. Het voorste deel lijkt op een mongoolse ger, een ronde tent, maar dan van kalksteen, daarop een schoorsteen en daar aansluitend een klein huisje. Er staan er een stuk of acht van in het veld. Een leuk gezicht, dat wel. De haventjes vind ik hier niet echt sfeervol, een enkeling kan de kwalificatie sfeervol doorstaan. Bij Svarte moeten wij het binnenland weer even opzoeken. Daar bevindt zich het
afgelegen Slot Marvinshom gebouwd in 1644-1648. Het is een vierkant gebouw met twee torens aan noordoost en zuidwestzijde. Hier kunnen wij niet de kasteeltuinen in. Van afstand is het ook een fraai gezicht met erachter de bijgebouwen in dezelfde fraaie bouwstijl.

Ystad

Als je de recensies mag geloven moet Ystad een leuk en historisch stadje zijn. Het geniet ook
internationale bekendheid dankzij de politieromans van schrijver Henning Mankell rond
commissaris Kurt Wallander. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik behalve de naam
Kurt Wallander, die mij vaag voorkomt, er niks over weet. Desalniettemin is er geen woord
te veel over gezegd. We parkeren de auto bij de haven naast het fraaie theatergebouw, waar ook hier vandaan de veerboten vertrekken. Swinoujšcie en Ronne op het Deense eiland Bornholm zijn de bestemmingen. In de parkeerautomaat gooien we 15 zweedse kronen (1,80), daarvoor kunnen we zo’n anderhalf uur rondstruinen. We duiken een klein straatje in op weg
naar het centrum. Komen uit op een kruising die zich in twee straatjes splitst waar zich veel vakwerkhuizenen bevinden, die met een beetje voorstellingsvermogen vast en zeker een rol hebben gespeeld in de politieserie van commissaris Kurt Wallander.
Alles ademt hier een historische sfeer uit, de gebouwen, straatjes met keitjes, schitterend. In een koffiecafe drinken we een Cappaccino met een heerlijk bananengebakje. De prijs…,7 euro goedkoper dan het kopje koffie met Apfelstrüdel op het terras met uitzicht op de Grossglockner. En die was 19 euro!! Nadat we het ons goed hebben laten smaken gaan we weer in de benen. We lopen het Storgatan op en kijken op de vele historische gebouwen rondon het plein en in de straatjes. Het kloostercomplex bereiken we door een leuk straatje met fraaie huisjes en fleurige bloemperkjes. We lopen terug naar de auto om onze reis verder te vervolgen.

Ales Stenar

We vervolgen tot dan toe de kustweg nr.9 naar Nybostrand, daar nemen we de smallere
weg richting Kåseberga. wegnr.9 gaat door het binnenland naar Simrishamn, waar we
later weer aansluiten. Bij Kåseberga bezoeken we Ales Stenar. Vanaf de parkeerplaats is het
een kwartiertje lopen over een goed gemarkeerd pad. In de naastgelegen weilanden grazen de schapen die af en toe nieuwsgierig naar ons toekomen. Het uitzicht over de Baltische Zee is
adembenemend omdat de fraaist gelegen skeppsättning (grafmonument in de vorm van een schip) op de rand van een steile kust ligt. De lengte van het schip is 67 m en betaat uit 58 stenen die soms meer dan 2 m hoog zijn. Gelukkig staat er geen straffe wind. Op de terugweg
nemen we halverwege het pad naar beneden richting het haventje. Kåseberga zelf is een leuk
klein havenplaatsje. Niet zoals wij kennen maar het heeft wel iets. Simrishamn is het
volgende plaatsje die ik als bezienswaardig op mijn routelijst heb aangemerkt.
Daarvoor dienen wij nog een stuk de kustweg af te rijden. Langs plaatsen met wederom veel
vakantiehuisjes, waarvan de mensen in de zomer genieten van de fijnkorrelige zandstranden,
glijden de kilometers onder ons weg.

Simrishamn

Simrishamn is niet groot maar het heeft wel een gezellig klein historisch centrum. Wij rijden er met de auto doorheen over de met keien bestraten wegen. Staan heel even stil bij het plein om een foto te schieten met de camerafunctie van Corry’s telefoon en rijden dan snel weer verder. De tijd begint op te schieten, het loopt al in de namiddag en het Stenshuvud National Park staat als laatste bezienswaardigheid nog op ons lijstje. Jammer want bij het 12e eeuws kerkje staan in de tuin van de pastorie twee fraai geornamenteerde rumenstenen. De teksten verwijzen naar de koning van Svealand en Kunt de Grote. Dit hebben we dus gemist, maar ja. we hadden geen tijd meer. Zoals wel eens meer is voorgekomen heb ik de batterij van de fotocamera niet goed in de gaten gehouden, leeg dus. Dit betekende dat ik vanaf Ystad (balen), niet de beschikking had over het fototoestel, daardoor minder foto’s kon maken van o.a. het mooie historisch centrum van Ystad. Maar goed, gelukkig hebben we de telefoon- camera tegenwoordig en kunnen we in ieder geval nog een paar mooie bezienswaardigheden vastleggen, zoals Ales Stenar. De omstreken van Simrishamn is een fruitteeltgebied. Dat kun je wel merken aan de appels die je langs de weg kunt kopen. Wel de kronen in het potje stoppen.







Stenshuvud National Park

Het Stenshuvud National Park hebben we al gauw gevonden. Vanaf het parkeerterrein was
het een 1 km lopen door het bos over een sterk oplopend bospad met keien naar het hoogste
punt. Vanaf hier had je weer een gweldig uitzicht over de Oostzee en de diep onder ons liggende zandstranden. We nemen het pad weer terug naar beneden. Andere wandelroutes hadden ons naar beneden geleidt richting het strand, waarbij wij onderweg de boomkikker,
zandhagedis en hazelmuis, het symbool van het park hadden kunnen tegenkomen. Daar is
het nu te laat voor. Inmiddels is het al 17.00 uur en we moeten nog een heel stuk terugrijden naar Bjärnum. Vanaf Brossarp laten we ons door de navigatiemiep naar Bjärnum leiden. Ze leidt ons via de de kortste of de snelste, daar zijn we nog niet achter naar ons huisje.


Slot Vittskövle

We beleven een heel verrassende route door mooie bosrijke gebieden, die we verwelkomen na
al de kustwegen met links over het algemeen landbouwgebied. Na het plaatsje Degeberga
staan we ineens voor het mooie Slot Vittkövle. Het is een van de best bewaard gebleven renaissance kastelen in de noordelijke landen. In tegenstelling tot de andere kastelen heeft
deze een brede slotgracht om zich heen. Dat geeft hem gelijk de allure van een echt middel-
eeuws kasteel waar vroeger met olie over de kasteelmuren werd gegooid om je belagers die
door de slotgracht zijn gekomen van je af te schudden. Of met pijl en boog de tegenstander
op afstand te houden. Gelukkig leven we in deze tijd en kunnen we van al zijn pracht en praal genieten, al is het nu maar voor even. We gaan weer door en wie weet wat ons nog te wachten
staat met “miep”. Wij zouden zonder haar de borden Kristianstad gevolgd hebben, maar “miep” niet. We rijden over zo mogelijk nog smallere wegen door kilometerslange bossen.
Het wordt inmiddels al schemerig en dat heeft weer positieve gevolgen.Op een zijpad ziet
Corry het eerste hert in de vrije natuur lopen. Ik zet mijn auto in zijn achteruit en stop bij
het bospad. Stap uit de auto om een foto te schieten met de telefoon. Hup, natuurlijk schiet het
beestje weg. Maar, zo nieuwsgierig als het is, komt het weer terug. Ik maak snel een foto, loop iets dichterbij om een betere te kunnen maken, maar toen dacht het, het is genoeg zo.
Niet veel later zien we langs stroken grasland tussen het bos nog een aantal herten grazen.
We vervolgen onze weg en zien nog steeds borden Kristianstad aan onze neus voorbijgaan.
Dat “miep” het goed had, bleek uit het bord Hässleholm 11 km. Ze heeft ons om Kristianstad
geleid met een kortere weg. We omarmen haar spreekwoordelijk. Nu kunnen we snel op zoek
naar de McDonalds. Want inmiddels is het 19.00 uur en de maagjes willen gevuld worden.
Het vinden ervan bleek niet eenvoudig maar het is gelukt. Snel een McChicken (op zijn zweeds (Mc)Kicklingbrød, Carin) naar binnen werken en naar huis. Op nog geen kilometer van ons huis, ik had mijn grote licht aan op de de onverlichte weg en zonder tegenliggers, stak er gelukkig op voldoende afstand een hert over de weg. Hij keek ons nog even aan, alvorens het bos aan de andere kant in te springen. Toen we thuis kwamen hadden we er 12 uur en ruim over de 400 kilometer opzitten. Het was wel een goede zet om twee dagtrips in elkaar te schuiven die qua route op elkaar aansloten. Zo konden we een groot gedeelte van zuid Skane toch bezichtigen.

ps. De zinnen in de verslagen op de site van waarbenjij.nu staan een beetje rommelig onder
elkaar. Dit komt omdat ik de verslagen reeds in een Word-document maak en daarna
kopieer in waarbenjij.nu.