Bjärnum, Roskilde-Ouderkerk

VRIJDAG 4 OKTOBER 2013
BJARNUM-ROSKILDE-OUDERKERK

Helsingborg/Helsingor

We vertrekken omstreeks 08.00 uur richting Helsingborg omdat wij ongeveer om 10.00 uur
de ferry naar Helsingor willen nemen. Met weemoed nemen we afscheid van ons huisje in Torrarp in de wetenschap dat onze vakantie in Zweden erop zit. Het weer laat ons op de laatste dag in dit mooie land wederom niet in de steek. We hoeven niet lang te wachten op
de ferry naar Helsingor die om de 20 minuten gaat. We rijden de ferry op via een smalle oprit
naar het parkeerdek en begeven ons naar het bovendek. Daar zien we de haven en het oude centrum van Helsingborg langzaam uit het zicht verdwijnen. Hey då Sverige. Wie weet tot ziens en kunnen we nog meer van dit mooie land bewonderen. Een vrachtschip kruist onze weg door de Sont en de ferry vanuit Helsingor vaart ons voorbij op weg naar Zweden. Wij
krijgen steeds duidelijker zicht op Helsingor met zijn slot Kronborg. Dit is een van de best
bewaarde renaissance-kastelen van Europa. Het interieur heeft door de zweedse bezetting van
1658-1660 en het gebruik als kazerne daarna, ernstig te lijden gehad. We verlaten de ferry
en rijden van de haven met zijn oude gebouwen weg. We gaan niet via de snelweg naar Rødby maar kiezen de richting van Roskilde. Op weg daar heen komen we in Fredensborg,
hier staat het zomerresidentie van Koningin Margaretha II. Na de brand in Slot Frederiksborg
werd dit immense complex aan de oevers van de Esrum Sø weer in gebruik genomen. We
vervolgen onze weg naar een zo niet nog mooier slot. Het impossante Slot Frederiksborg omgeven door een even indrukwekkende baroktuin, herberg het Nationaal Historisch Museum. Ik loop een stuk van deze barokke tuin door om een mooie foto te kunnen schieten
van dit schitterende kasteel. Helaas kunnen we er niet al te lang van genieten want we moeten
best nog wel een stuk rijden en we willen de ferryboot niet missen.


Roskilde/Køge

Roskilde is de eerste grote plaats die wij na Helsingor aandoen. Door een golvend landschap bereiken we Roskilde. We willen op zoek naar een ……ja, ja, weer een McDonalds. Helaas is die zelfs in het mooie historisch centrum van Roskilde niet aanwezig. In de bisschopsstad overheerst de dom en in deze kerk zijn 20 koningen en 17 koninginnen bijgezet. We beperken onze tot een blik op het centrum en besluiten door te rijden naar het leuke plaatsje Køge. Op weg er naar toe hopen wij een McDonalds tegen te komen. De magen willen wel wat eten, ook als is het weer een Mc. Menu. Niet eerder dan op het bedrijventerrein van Køge is er een te vinden. Daar doen we ons tegoed aan een van ons voorlopige laatste McDonalds maaltijden. Køge is een grote stad geworden, maar het oude centrum is een bezoek meer dan waard. Rondom het grote plein en de kerk liggen mooie oude straatjes met het oudste vakwerkhuis van Denemarken. Al met al krijgen we toch een indruk van wat Denemarken te bieden heeft. Het is natuurlijk niet met Zweden te vergelijken maar het heeft leuke plaatsjes te bieden. Ons rest de weg naar Rødby. We verlaten het eiland Seeland en rijden over de brug die ons naar het eiland Falster brengt en links in verbinding staat met het kleine eilandje Møn.
Rijdend over de brug hebben we een mooi uitzicht over de Storstrømen die tussen Sjælland (Seeland), Falster en Møn doorstroomt, richting de Baltische Zee (Oostzee).


De overtocht met de ferry

Omdat we er zeker van willen zijn dat we op tijd bij de ferry aanwezig willen zijn, blijven we de snelweg volgen tot Rødby. Achteraf gezien hadden we nog wel een binnenweg kunnen nemen, en zo nog meer van Denemarken vanuit de auto te kunnen aanschouwen. Nu waren we ruim een half uur voor vertrek van de ferry aangekomen. We konden wel met de ferry mee die op dit moment in de haven van Rødby lag, maar dan moesten we 40 euro meer betalen. Dat dachten we effe niet!!!! Onze boot vertrok om 15.45 uur. We werden door de jongedame achter het loket van Scandlines vezocht om “In Front” te parkeren. Op het midden terrein had je een paar rijstroken achter slagbomen. Daar zijn wij heengereden en hebben daar
onze (kaas)broodjes opgepeuzeld die wij vanmorgen bij de plaatselijke supermarkt in Bjärnum hadden ingeslagen voor onderweg. Een van de auto’s die langsreden om de ferry
van dit moment nog te halen strandde letterlijk in het zicht van de haven, De motor viel uit
en was niet meer op tijd aan de praat te krijgen. Helaas voor hun zagen ze de veerboot voor hun neus de haven uitvaren. En de auto……deed het nog steeds niet!! Nadat de boot weg was
reden er buiten het middenterrein al weer auto’s naar de rijbanen die als opstelplaats voor de volgende ferry dienden. De slagbomen bleven dicht? We zijn toen maar achteruit gereden om eens te informeren. Het bleek dat ik voor het middenterrein had moeten wachten. Maar die muts had ons dat niet helemaal duidelijk uitgelegd. Evenals het gegeven dat als de boot vertrokken was, wij dan naar de opstelplaatsen hadden kunnen rijden. Uiteindelijk zijn wij
er naar toegereden en stonden we niet zo ver in de rij. Onze boot kwam de haven ingevaren en
na aangemeerd te zijn, ging zijn buik open en reden de auto’s en vrachtwagens de parkeer- dekken af. Van een aantal medewerksters van Scandlines kregen we vlak ervoor nog een
magazine met aanprijzingen om aan boord belastingvrij inkopen te doen. Dat hebben wij maar
naast ons neergelegd. De behoefte om goedkope drank of sigaretten in te slaan hebben wij niet. Het uit- en inrijden op de ferry ging vrij snel. In dit geval klopt deze formulering, omdat
wij binnen in het schip gingen. Voor Corry zou deze overtocht een helse klus worden. Ze heeft het al niet zo met alles wat snel (trein) of heftig beweegt. Er staat namelijk een vrij stevige wind tot een lichte storm. Zij blijft binnen zitten. Ik begeef me tijdens de tocht over
de Oostzee regelmatig op het dek, om de kruisende vrachtschepen en de twee voorbijvarende
ferry’s, die met zijn drieën de overtocht onderhouden, te aanschouwen. Het waait behoorlijk
aan dek en het kost dan ook de nodige moeite om je fotocamera stil te houden. Aan stuurboordzijde, de kant van de Kleine Belt, lukt dat een stukje beter, mits je de beschutting van de cabine opzoekt. Drie kwartier is natuurlijk niet zoveel, maar als je er behoorlijk last van hebt duurt elke minuut te lang. De haven Puttgarden komt in zicht en daarmee is de helletocht voor Corry bijna voorbij. Bij een volgend bezoek aan Denemarken of Zweden wordt een overtocht met de ferry zeker uit de route geschrapt. De bruggen vormen in die zin een geweldig alternatief.

De laatste uren van de vakantie

Met de aankomst in Puttgarden nadert ook het einde van de vakantie. Nadat we van de ferry
afkwamen op het duitse eiland Fehmarn was het een tweebaansweg tot Heilgenhafen. Voordat
wij daar arriveren moeten wij eerst nog de brug passeren, die ons links een uitzicht op de Mecklenburger Bucht oplevert en rechts de Kleine Belt. Op het vasteland aangekomen, blijven we aan de rechterzijde van de Kleine Belt rijden. Dit biedt onze mooie uitzichten op
het zeegebied, waar de bekende Kieler Zeilwedstrijden worden gehouden. Eenmaal op de
Autobahn aangekomen gaat de reis voorspoedig. Bij Hamburg en Bremen levert het geen noemenswaardig oponthoud op, zoals op de heenweg bij Cloppenburg het geval was..

In Nederland stoppen we bij een McDonalds om onze honger te stillen. Deze fastfoodketen hoeft hierna voorlopig niet meer op ons bezoek te rekenen. Die kas hebben we de afgelopen twee weken genoeg gespekt. Tegen de klok van 23.00 uur draaien we De Paarl op. We brengen de koelbox en de waardevolste spullen uit de auto mee naar binnen, de rest komt
morgen wel.

Commissie van ontvangst en waar is Bengel?

Saar staat ons al kwispelend op te wachten, blij dat we er weer zijn. Hij was vandaag bij Mark, die hem ’s avonds bij ons heeft gebracht omdat Erik het weekend moest werken. De jongens hebben wisselend op hem gepast (Erik was vorig weekend, zoals jullie hebben gemerkt, bij ons). Jari was ook onderdeel van de commissie van ontvangst op dit late tijdstip, maar Bengel was in geen velden of wegen te bekennen.

Later bleek dat hij bij een gastgezin was terechtgekomen. Kleine kinderen hadden in het begin van de week een jonge zielige vermagerde poes op het plein zien zitten. Een familie iets verder in de wijk had zich over haar ontfermd. Fijn te weten dat men zo bezorgd is om onze poes. Helaas is Bengel altijd al mager of geweest en zit ze altijd op het plein. Gek op kinderen en altijd in afwachting of een van haar baasjes weer thuiskomen. Wat men niet wist was dat mijn Marlon mijn schoondochter zoals altijd de huisdier met liefde tijdens onze afwezigheid verzorgt. Heeft haar dan ook een aantal dagen een vervelend gevoel gegeven dat Bengel niet thuis was gekomen voor het eten. Ook wij hebben ons de dagen erna rot gezocht. Gelukkig is alles weer op zijn pootjes terechtgekomen en heb ik haar weer na een rake tip van Truus Wortel weer in de armen kunnen sluiten. Ze stonden dan ook te kijken toen ik zei dat Bengel al bijna 20 jaar oud was. Met welgemeende verontschuldigingen van het gastgezin. Dat vond ik niet nodig want die hebben te goeder trouw haar liefdevol opgevangen. Na een lange aanpassingsperiode, weet Bengel weer waar haar eigen thuis is. Af en toe gaat ze nog eens op
bezoek bij haar gastgezin, maar komt gelukkig weer zelf naar huis. Dit was een uitgebreidde
toelichting op de vermissing van Bengel.

Wat overblijft is een geweldige herinnering aan een mooi ruim land met ontzettend vriendelijke en relaxte mensen.

Hey då