Grand Duchë du Luxembourg

Een dagje natuurschoon in Luxemburg langs de rivieren de Sûre en Our.

Om 10.00 uur rijden we weg bij het huisje. We nemen Saar geheel tegen haar zin in mee. Ze bleef namelijk uit protest bij de deur van het huisje zitten!! Ze heeft het niet zo op autorijden. Helaas heeft ze geen keus omdat wij haar niet een groot deel van de dag alleen in het huisje in een vreemde omgeving willen laten zitten. Thuis ontkomen we er vanwege ons werk niet aan. Hier hoeft dit niet.

Via Habay en Martelange rijden we Luxemburgs grondgebied binnen. Bij het plaatsje Koetschette verlaten we wegnr.23 en duiken we Parc National Sur Sûre in. Door bos- en heuvelachtig gebied bereiken we Insenborn en daarmee ook de rivier de Sûre. Langs deze rivier ligt een schitterend mooie weg die luistert naar de naam "Circuit du Lac de la Haute Sûre". Vlak voor Esch-sur-Sûre bevindt zich een stuwdam. Op de bovenkant van de stuwdam hebben ze een weg aangelegd naar de andere oever. De auto parkeren we op een pareerplaats vlakbij de stuwdam. Saar kan hier even rondsnuffelen en wij kunnen in een aangrenzend toiletgebouw die superschoon en ontzettend mooi is een sanitaire stop plegen. Dit alles kosteloos. Daar kunnen de Duitsers en Fransen een voorbeeld aan nemen.

Esch-sur-Sûre

Het kleine pittoreske plaatsje Esch-sur-Sûre kent alleen eenrichtingswegen, zo smal zijn de straatjes. Boven het dal en op het hoogste punt van het dorp torent de deels tot ruïne vervallen vesting/kasteel er boven uit. De kerk staat aan de voet van het kasteel. Op het treein van het kasteel zelf staat nog een heel klein kerkje die niet toegankelijk was. Op de naast gelegen heuvel staat nog een verdedigingstoren. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de door het dal slingerende rivier de Sûre en haar omgeving. Ik was alleen over de steile straatjes naar boven gelopen. Voor Corry was dit te zwaar en die bleef met Saar beneden. Ik kom haar weer beneden op een bankje langs de rivier in het dorp beneden tegen. We stappen in de auto waar de weg na Esch-sur-Sûre zich kenmerkt door hoogteverschillen. Het ene moment rijd je hoog boven het dal. Het andere moment rijd je langs metershoge rotsen aan je linkerhand met rechts een meanderende rivier die meestentijds onttrokken wordt door bomen. In dit bosrijk gebied waar over de weg hangende bomen je het gevoel geven dat je door een soort tunnel rijd, hadden we bijna een eekhoorn onder de wielen. Gelukkig hield het beestje op tijd in. Ik zie ze toch liever van tak naar tak door de bomen rennen zoals eerder vandaag. Bij Erpeldange nemen we afscheid van de Sûre en houden we de richting naar Clervaux over wegnr.7 aan. Het valt me op dat de grotere wegen in Luxemburg die ik tot nu toe heb gereden, hoog in de heuvels liggen. Hierdoor heb je een goed uitzicht over de glooiende heuvels om je heen.

Het dal van de Our en Vianden

De smalle weg richting Dasburg loopt slingerend door een bosrijk gebied naar beneden in het dal van de Our. Een riviertje die we langs de Luxemburgse/Duitse grens willen volgen tot Vianden. Tot iets voorbij Ober Eisenbach kunnen we deze in het dal van het Parc National de Our"volgen. Ter hoogte van het Duitse plaatsje Gmund is wegnr.10 naar Vianden verspert. Bij dit plaatsje steken we via een smal bruggetje de grens naar Duitsland over. We belanden in het Eiffelgebied van de deelstaat Rheinland-Pfalz. In dit golvende heuvellandschap met stevige percentageverschillen bereiken we de weg die ons naar Vianden moet brengen. Jammer genoeg missen we door deze omleiding het mooie stukje van de Our de "Barrage de Vianden" . In deze S-bocht is de Our op zijn breedst. We passeren met het oversteken van de Our weer de grens en zijn weer in Luxemburg terug. We rijden even Vianden binnen door het historisch centrum. Vianden bekend van het kasteel welke majestieus boven op een rots is gelegen en in de verre omtrek is te zien, is een groot toeristische trekpleister. Het is nu gelukkig niet zo druk. We blijven niet zo lang. We moeten door die omleiding even een geschikte plek uitzoeken waar we met Saar een rondje kunnen lopen.

Useldange

We vervolgen onze weg richting Diekirch en wordendoor het centrum van de stad geleid. Op een afstand zien we een tank uit de 2e Wereldoorlog die je hier vaker in de Ardennen tegenkomt. Op weg naar Arlon komen we in het dorp en gemeente Useldange in het kanton Redange terecht.
Op een heuveltje staat het middeleeuws kasteel uit de 12e eeuw waar de rivier de Attert langs stroomt. Als we de auto geparkeerd hebben lopen we langs het plaatselijke voetbalveld en om een vijver in een park heen, richting het kasteel. Voor Saar een heerlijk stukje lopen om van de autorit en haar continue gehijg daarom weer een beetje op adem te komen. Ook bij dit kasteel staat er weer een kerk in de buurt. Hoefden de kasteelbewoners niet zo ver te lopen (haha). Hier ben ik even binnengelopen. In welk jaar de kerk is gebouwd ben ik niet te weten gekomen. Vind ik ook niks van op Wikipedia.

We gaan weer verder om via Oberpallen, het laatste dorp die wij tegenkomen in het Groothertogdom Luxemburg, onze route in dit mooie landje te beeindigen. Het centrum van Arlon laten we links liggen en koersen af op Virton. Ik denk dat Saar heel blij is dat ze weldra die gehate auto kan verlaten. Wanneer we in het huisje gearriveerd zijn gaat ze languit op haar kleed liggen en rust ze uit van haar zeer vermoeiende autorit.