Adieu Belgique, France et Luxembourg

Gisteren nog een dagje rustig aan gedaan, van het zonnetje genoten en wat spulletjes al opgeruimd zodat we niet alles voor vertrek hoeven te doen.
De controle van het huisje door medewerkster van het park zou omstreeks 09.30-10.00 uur plaatsvinden. Ze stonden al om 09.00 uur voor de deur. Helaas dame we schieten al op maar we zijn nog niet klaar. Toen ze voor de 2e keer kwam was bijna alles netjes aan kant en kon de controle plaatsvinden. Ik heb er wel op gewezen dat de aantallen bestek en overig servies niet klopte met de aantallen op het papier. Ik betwijfel of ze daar van op de hoogte was. Ze maakte er in ieder geval geen aantekening van. De sleutel konden we niet aan haar meegeven omdat we nog even een paar dingen in de auto moesten zetten en het laatste schoon wilde achterlaten. Het huisje sluiten we af en brengen de sleutel naar de receptie. Na aftrek van de kosten voor gebruik van elektriciteit wordt de borg aan ons terug betaald. We nemen dezelfde weg richting Habay naar de grens met Luxemburg. De route via Martelange is niet veel langer dan de route direct vanaf Habay via de snelweg naar Luik. In Martelange willen we namelijk nog even spotgoedkoop tanken, voor Euro 1,11 gooien we de auto tot aan zijn strot toe vol met Euro 95. We vervolgen onze route naar Bastogne. Ik rijd even door het centrum om de bekende tank uit de 2e Wereldoorlog te aanschouwen. Uiteraard moet hij op de gevoelige plaat vast worden gelegd. Over de snelweg door de mooie Belgische Ardennen rijden we richting Luik. Vanaf hier is het niet ver meer naar de Nederlandse grens, als je tenminste de juiste route volgt. Niet dus. Ik had even wat gemist. We waren na een kleine verstoring toch weer snel op de weg naar Maastricht.

Cadier en Keer

In Maastricht aangekomen volgen we de borden richting Cadier en Keer en zien op de berg het vroegere Missiehuis al liggen. We hadden beloofd dat we op de terugweg weer langs zouden komen. Eerst gaan we weer naar de bakker in het dorp voor ....ja U raad het al, Limburgse Vlaaien. We nemen er een voor ons zelf mee en we geven er een aan de Fam.Weerdenburg voor het eten geven van Jari de kat. We komen aan rond het (warme) middageten in het bejaardentehuis voor missiepaters en -zusters, dat is tegenwoordig de bestemming van het vroegere Missiehuis. Tegenwoordig verblijven er ook burgermensen. Omdat Zr.Wilhelma nog aan haar warme maaltijd zit gaan wij met Saar even een rondje wandelen aan de voorkant van het missiehuis. Zo blijf ik het maar noemen. De kruisweg van Jezus is er afgebeeld en staan verspreid in zeskantige bouwsels met kantelen erboven op. Op de route ertussen ligt een grote rotsblok met een altaar en in de rots zelf een ruimte met daarin een Mariabeeld. Links daarnaast staat een kapelletje. We liepen hier vroeger al rond toen de kinderen nog heel klein waren en we nog in een Fiat 128 rond reden. We hadden toen tijdens de vakantie standaard een imperiaal op het dak om alles mee te kunnen nemen. Daar lag de bungalowtent o.a. op. Tegenwoordig hebben ze behalve een golfbaan die naast dit complex is aangelegd, wijnranken die in het veld tot beneden in het dal geplant zijn. Het wordt tijd om eens te kijken of Zr.Wilhelma al is uitgegeten. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn. We lopen met haar mee naar haar kamer op de 2e verdieping. We gaan gelijk naar de koffiekamer en laten Saar bij haar op de kamer achter. We drinken wat en vertellen o.a. over onze vakantie. Als we terug op de kamer zijn komt Zr.Paula Maria ook nog even langs. Het wordt tijd om richting huis te gaan willen we niet in files terechtkomen. We nemen afscheid en beloven wat foto's van de (klein)kinderen op te sturen. Het tweede deel van onze terugreis naar huis verloopt zonder noemenswaardig oponthoud. Eind van de middag draaien we het woonerf op en er rest ons alleen nog de auto uit te ruimen. Saar is blij dat de autoreis erop zit. Zij hoeft voorlopig geen auto meer te zien.