Amsterdam - Lissabon

Gisteravond is Saar door mijn oudste zoon Mark en zijn zoons Tigo en Devie opgehaald. Wij zouden met de bus naar Schiphol gaan. Mark stond erop ons ondanks het vroege tijdstip naar Schiphol te brengen. Zo stond hij om 05.00 uur voor de deur. We hadden gistermorgen al ingecheckt en via buurman Fred de boardingpassen uitgeprint. Ik had op mijn I-phone de boardingpassen gedownload maar kon ze nergens op terugvinden. Het moderne systeem was voor ons nog een brug te ver. We kwamen er later achter via informatie van internet waar het te vinden was. Een pictogram van Wallet. De boardingpassen waren inmiddels al uitgeprint. Nadat we door Mark op Schiphol waren afgezet hadden we al vrij snel de incheckbalie gevonden. Altijd spannend om te zien of de reistassen aan het juist toegestane gewicht voldoen. We hadden het van tevoren wel een beetje gewogen via weegschaal, maar toch. Het was gelukkig allemaal goed. Bij de securitypoorten ging bij Corry het geluid af. Haar hand-brase zat metaal in en dat veroorzaakte het geluid. Ze werd gefouilleerd en toen bleek nadien dat dat het probleem was. Ze mocht hem aanhouden en we konden door naar de tax-free deel van Schiphol waar geïnteresseerden nog wat konden inslaan. Wij moesten ons volgens de infoborden melden bij Gate D62. Wij hadden nog tijd genoeg en trakteerden ons op een kop Cappuccino alvorens wij ons naar de Gate begaven. Daar aangekomen blijkt dat de Gate veranderd was in C22. dit betekende dat we aan een heel andere kant van de luchthaven moesten zijn. We doorkruisten de tax-free afdeling en kwamen via de roltrap naar benden bij Gate C22. We gaan keurig in de rij staan bij de genoemde Gate. Blijkt dat we ons moesten melden bij Gate C24, die ernaast is gelegen. Hoe verwarrend allemaal. Met bussen werden we naar het vliegtuig gebracht nadat twee andere vluchten ons voorgingen. Het deed mij denken aan het oude Schiphol, daar moest je ook via de trap het vliegtuig in. Iedereen zit in het vliegtuig, krijgen we de mededeling dat het nog even kan duren omdat iemand van de technische dienst naar een defect van het aircosysteem moet kijken! Uiteindelijk vertrekt vlucht HV 5953 met een uur vertraging naar Lissabon. Laten we niet klagen want......


Onverwachts met de auto naar Lissabon!

Erik en zijn gezin die de villa hadden gehuurd, werden onverwachts met het probleem geconfronteerd dat de jongste van het gezin het afgelopen weekend Waterpokken had. Ze mochten dus niet vliegen. Ze zouden een half uur eerder met TAP gevlogen hebben. Ondanks dat het besmettingsgevaar was geweken staan ze niet toe dat je mag vliegen. Na veel wikken en wegen en het opzeggen van de huurauto hadden ze besloten om met de auto te gaan. De driedaagse autoreis begon al met een file in Breda en op weg naar Antwerpen vertraging door een auto-ongeluk. Alsof het niet genoeg was konden ze ook niet over de Route Pheripherique, die was afgesloten. Ze moesten dwars door de stad heen. Helaas geen zicht op een verlichtte Eiffeltoren. In Orleans vonden ze hun eerste overnachting. De volgende dag ging het gelukkig veel beter en bereikte ze via Bordeaux, Spanje en brachten hun tweede overnachting in Salamanca door. De volgende dag bereikten ze eerder de eindbestemming Albufeira aan de zuidkust van Porugal in "Vivenda Santos".


Vlucht Amsterdam-Lissabon


Wij vlogen over het kassengebied van Aalsmeer en na geruime tijd boven het wolkendek gevlogen te hebben kregen we bij de Golf van Biscaye weer zicht op het land. De bergen van Noord-Spanje trokken onder ons voorbij in een inmiddels wolkenloze hemel. De landing werd langzamerhand ingezet. Doordat wij een uur later in Lissabon aan kwamen vliegen en wij in het landingsschema ingepast moesten worden, resulteerde dat in een grotere boog over zee om de luchthaven van Lissabon aan te kunnen vliegen. Vanuit het vliegtuig zagen we de Vasca de Gammabrug waar we later overheen zouden rijden met de huurauto richting Setubal. Met rasse schreden komt Lissabon naderbij. De bussen richting de Terminal staan al klaar om ons te vervoeren. Al vrij snel verschijnt de bagage op de band en kunnen wij naar de balie van het autoverhuurbedrijf. Met telefonische ondersteuning van Erik stappen even later in een Citroën C3 op weg naar Albufeira. Een belangrijk aspect van deze auto moest zijn dat er een hoge zit in zat, zodat Corry zo min mogelijk last van haar rug had tijdens het autorijden. De eerste bevinding was goed. We waren snel van de luchthaven af richting Setubal waar wij de al eerder genoemde Vasco de Gammabrug over de Taag passeerden. De verder reis verliep voorspoedig over de A2, waarbij de toltarieven via een gehuurd kastje werden geregistreerd. Erik zat op 100 km van Lissabon toen wij op het vliegveld stonden. Op het moment dat wij op de A2 reden was hij al voorbij. Wij wilden nog wat eten en namen het eerste wegrestaurant om een hapje te kunnen eten. De weg naar Albufeira was niet moeilijk te vinden. Tot aan Ourique volgde we de A2 daarna namen we de provinciale weg, de IC1 naar Albufeira. Via Google maps had de weg naar Villa Santos makkelijk te vinden moeten zijn. Wij hadden echter een andere naam verstaan, "Villa Dos Santos".
Dat bracht ons naar een smalle weg met aan weerskanten een muur van gestapelde stenen die wij ook vaak in Kroatië zijn tegengekomen. Uiteindelijk kwamen we om 16.00 uur aan op "Villa Santos" waar de meiden van Erik en Marjolein en Erik zelf al in het zwembad hadden gelegen, ter verkoeling van de lange autoritten van de afgelopen dagen.
De tassen werden uitgeladen, in onze kamer gebracht, de bungalow verder bekeken en wat gedronken. Hierna hebben we met Erik en Marjolein boodschappen gedaan bij de plaatselijke Lidl. Ontzettend lange rijen voor de kassa's waarbij opviel dat er veel Nederlanders waren. Na anderhalf uur stonden we met twee volle karren buiten. Na het eten zijn we na een lange dag op tijd naar bed gegaan.