Monchique, Ponta da Arrifana en Lagos

Monchique en Ponta da Arrifana

We gaan vandaag naar Serra de Monchique, het hoogste kustgebergte van de Algarve. Waarvan de Fóia met 902 m de hoogste berg is, gevolgd door de Picota 773 m. Vanuit Albufeira nemen we de N125 tot aan het bordje die ons richting Silves moet brengen. Even voor Silves stop ik langs de kant van weg om een foto te nemen van de op een heuvel staande impossante ridderburcht. Zeven lange muren, twaalf wachttorens en een bastion maakten hem onneembaar. Het kasteel is vermoedelijk gebouwd op de fundamenten van een Romeinse of Visigotische burcht uit de 4de eeuw. Vroeger gingen de muren rondom de burcht over in stadsmuren, maar deze werden door de chirstelijke veroveraars vmet de grond gelijkgemaakt. De sinaasppelboomgaarden rond Silves zijn van Moorse erfenis. Het centrum van silves laten we aan ons voorbijgaan. Het gebergte rond Monchique is ons doel. In Porto de Lagos rijden we het middelgebergte van de Algarve in op weg naar Monchique. Wanneer we het gebergte inrijden dan zien we twee verschillende kanten. De rechterzijde is nog redelijk groen met bomen en struiken. Hevige bosbranden hebben in dit gebied van Zuid-Portugal plaatsgevonden, zoals de meeste lezers zich nog wel weten te herinneren van de afgelopen zomerperiode. Daar zien wij nu aan de linkerzijde het trieste aanblik van de verwoesting die de brand heeft aangericht. Dit gaat nog een aantal jaren duren voor dat dit zich heeft hersteld. Naarmate we hoger komen kunnen we in de verte de Atlantische Zee zien. In een plaatsje onder top en voor Monchique gaan we bij een pizzeria wat drinken en kan Chris ook de fles krijgen. Erik gaat na deze stop weer richting Silves in de hoop van die torentjes te scoren die je hier op de huizen ziet staan bovenop de schoorstenen. Hij is geslaagd en wij hebben inmiddels ook een souvenrtorentje, van hun gekregen, in huis staan. Hij kan dan ook doorrijden zodat Chris in de auto wat kan gaan slapen. Wij willen nog wel eens stoppen voor een fotomoment en dan wordt de kleine steeds wakker. We rijden door de plaats Monchique en kunnen op een stilstaand moment nog een paar foto’s van deze plaats schieten. Op het pleintje staat een beeldengroep en iets verderop is op een muur van een huis een compleet dorp, vermoedelijk Monchique in Azulejotegeltableau aangebracht. Via een steil straatje verlaten we Monchique en zien gelukkig een heel groen berglandschap aan ons voorbijtrekken. De bosbranden hebben hier gelukkig niet huisgehouden. Zo komen we uiteindelijk in Aljezur uit. Vanaf een heuvel waakt ook een burcht over Aljezur en omgeving. De route naar Ponta da Arrifana is zo’n 15km van Aljezur. De stranden aan de klippen van Ponta da Arrifana ontpopt zich steeds meer tot surfcentrum uit de hele wereld. Waaronder een paar nederlanders die hun surfplanken al weer in hun busje aan het laden zijn. Vanaf dit punt had je een mooi overzicht over de halvemaanvormige baai. Het uitzicht op de steile kliffen en het strand is adembenemend. We stappen na dit overweldigend uitzicht in de auto en rijden door de duinen terug richting Aljezur. De weg naar Alfambras en Bensafrim gaat ook weer door een wonderschoon berglandschap. We nemen de route naar Lagos.

Lagos

Wij komen uit in de haven van Lagos waar mooie zeiljachten een ligplaats hebben gevonden. Vlakbij het paleis vinden we nog net een parkeerplaatsje. Het gouverneurspaleis bevindt zich aan de voorzijde van de “Praca Infante Dom Henrique” tegenover de slavenmarkt waar ik al eerder aan refereerde. Het Moorse gebouw werd tijdens de Reconquista in 1185 veroverd door Koning Sancho I, vanaf de 14de eeuw was het de zetel van de gouverneur. Het kreeg een opkanpbeurt naar aanleiding van de 500ste verjaardag van Prins Hendrik de Zeevaarder die er woonde. Op de “Praca Infante Dom Henrique” bevindt zich het geromantiseerde standbeeld van Prins Hendirk de Zeevaarder, ernaast
de burcht Ponta de Bandeira. Bij het plein begint de promenade Avenida dos Descobrimentos gelegen aan de Ribeira de Bensafrim, vanwaar je boottochten naar de Ponta da Piedade kan maken met zijn beroemde rotssculpturen en –kliffen. Vlakbij onze parkeerplaats is er ook een strandje met een hoge rotsklif te bewonderen. Wij lopen door het historische cenntrum met zijn smalle winkelstraatjes en mooie pleintjes luisterend naar de namen Praca de Luis Camoes en Praca Gil Eanes en ontmoeten het standbeeld van proins Hendrik de Zeevaarder weer op de terugweg naar onze auto. Wij gaan terug naar onze vakantieverblijf in Albufeira; Villa Santos, niet wetende dat we twee uur later in de buurt van Lagos in Praja da Luz met zijn allen bij Pizzeria Alloro gaan eten. In dit restaurant hebben Marjolein en Erik vorig jaar ook gegeten. Chris was er toen ook al bij, maar zat toen nog warm in Marjolein haar buik. Nu zat hij gezellig aan tafel in een supermooie kinderstoel.
De vrouwelijke serveerster die ons bediende was vorig jaar gelijkijdig met Marjolein in verwachting. Haar kind is nu 7 maanden en Chris inmiddels 9 maanden. Het was voor hun een leuk weerzien en ook niet onbelangrijk, het eten was voortreffelijk. voldaan keren we huiswaarts.