Estoi en Tavira

Estoi
Gisteren hadden we een dag met af en toe een bui en de zon liet zich een enkele keer zien. Erik was gisteren even weggeweest met zijn gezin. Wij hadden daarentegen een dagje van lekker niks doen achter de rug. Vandaag gaan wij ondanks dat er een regenachtige dag voorspelt is naar de “Rio Guardiana” We zouden ook morgen kunnen gaan maar dan zou Erik, Marjolein en Sophie een dolfijnetour op zee gaan maken. Daar mogen Julia en Chris die er te jong voor zijn niet mee. Wiji hadden al voor de vakantie beloofd dat wij dan op hun zouden passen. Dus vandaag naar Alcoutim aan de “Rio Guardiana” de grens tussen Portugal en Spanje. Vanuit Albufeira rijden we via Loulé naar Estoi. Het heuvellandschap ligt in een dik wolkendek waar de regen gestaag uit naar beneden valt. Desondanks zien we vele sinaasappel-, citroenbomen en kleinere boompjes waar volop mandarijnen in hangen aan ons voorbijgaan. Voordat wij het dorp Estoi inrijden komen we aan de linkerkant van de weg het “Nymfaeum” een Romeinse ruïne van Milreu tegen. In Estoi staat een pronkstuk, een bouwkundig juweel, dat al jaren aan zijn lot wordt overgelaten. Het rococopaleis van van de burggraaf van Estoi. Toch geeft dit gebouw een nostalgisch en absoluut karakter. In het park staan rijen bustes naast elkaar, marmeren figuren strekken zich lui uit in een vijver. Trappen rekken zich eindeloos oimhoog en azulejotableaus sieren de muren. In de tuin ontbreken ook de fruitbomen niet, waaronder ook de granaatappel. Op de impossante kerk na stelt het dorp verder niet veel voor.

Travira

We vertrekken naar Tavira en zoeken daar een gelegenheid om koffie te drinken.Iets buiten het oude centrum vinden we een winkelstraatje met een vrij nieuwe pizzeria waar we ook een heerlijke cappuccino voor maar Euro 1.50 kunnen drinken. Ik bezoek nog een naastgelegen kerkje met een mooi altaar en dito beschilderde zijwanden. Waar in Portugal de kerken open zijn zit er meestal ook een parochiaan die de eigendommen in de gaten houdt en ook graag een bijdrage voor het behoud van de kerk in de daarvoor bestemde schaal/bus in ontvangst neemt. Hij verstrekt mij een kaart waar het een en ander over het kerkje instaat. In de stromende regen loop ik naar de auto waar Corry op mij zit te wachten. die heeft het niet zo op oude gebouwen waaronder kerken. Met de auto rijden we door het oude centrum van Tavira, de eerder genoemde regen nodigt niet uit tot een wandeling door het oude centrum. Deze oude Fenicische havenstad wordt in twee helften gedeeld door de Rio Gilao die op hun beurt worden verbonden door een Romeinse brug. De herenhuizen met de pagodeachtige daken omzomen de oevers van de rivier en getuigen van de welvaart die de handel
in tonijn, wijn en zout opleverde. In de 16e eeuw was de stad nog hoofdstad in het koninkrijk Algarve.
In het moderne winkelcentrum aan de rand van de stad gaan we op zoek naar een broodje en bewonderen de mooie shoppingmall. Nog mooier dan in Koper-Slovenië. In Continente een supermarkt waar echt van alles te krijgen is, kopen wij twee broodjes “Pao de Agua”, een portugees broodproduct die er niet alleen goed uit ziet, maar ook lekker smaakt. Bij C&A scoor ik voor een redelijke prijs twee truien. Door het slechte weer besluiten we om niet door te rijden naar de “Rio Guardiana” die grens met Portugal en Spanje vormt, naar het dorpje Alcoutim. We bezoeken nog wel het natuurgebied Rio Formosa. Hier wordt ook zout gewonnen, te zien aan de berg zout die we
voorbij rijden. In de waadplekken lopen diverse vogels voedsel te zoeken, waaronder lepelaarsvoorbij rijden. In de waadplekken lopen diverse vogels voedsel te zoeken, waaronder een lepelaar en de kleine zilverreiger, niet te verwarren met de bij ons in Nederland bekende grote zilverreiger (kleur wit?,helaas het is zo) De grote zilverreiger heeft een gele snavel, de kleine is te onderscheiden aan een zwarte snavel. In een hotel verafgelegen in het natuurgebied is er waarschijnlijk een groot feest van de Policia geweest, die aan het aflopen was. Te zien aan de diverse politiewagens die ons voorbij reden. Na dit mooie gebied te hebben bewonderd gaan we de terugweg naar Villa Santos aanvaarden. Tijdens de terugreis worden we gebeld door Erik. Ze willen vanavond uit eten gaan omdat ze geen zin hadden te koken. Ja echt vakantie (haha). Ze vroegen hoe laat we thuis waren in verband met de reservering in het restaurant. We dachten vanaf de omgeving Olhao een uur nodig te hebben om thuis te komen. Dat moest gaan lukken want ze hadden om 19.00 uur een tafel gereserveerd in een nederlands restaurant in het centrum van Albufeira die ook vegetarische maaltijden serveerde voor Marjolein.

Albufeira
Nadat we een geschikte parkeerplaats hadden gevonden dichtbij het centrum liepen wij iets over 19.00 uur Restaurant Shalom (klinkt erg nederlands!) binnen. Een alleraardigste serveerster nam onze bestelling op. In afwachting van ons eten genieten we van een drankje. Marjolein had een vegapizza besteld, Sophie en Julia gingen aan de spaghetti, Corry ging voor de kipfilet met champignons en franse brie. Ik begaf me aan een mixed-grill die o.a. uit shoarma, een paar spare-ribjes en wat ander spul wat heel lekker was maar ik niet thuis kon brengen, patat en een bakje met rijst wat in het bakje is achtergebleven. Erik deed zich tegoed aan onbeperkt spare-ribs eten maar kwam niet verder dan hetgeen bij de eerste keer al was geserveerd. Chris had thuis al gegeten en daarvoor geslapen. In tegenstelling tot een andere baby die het niet naar zijn zin had en honger bleek te hebben. Daarna was het wat rustiger met hem. Chris was vrolijk en trok daarmee de aandacht en sympathie van andere gasten, tijdens het eten. Na afloop moest hij even langs hun tafel komen om afscheid te nemen. Na een heerlijke maaltijd waar we ruim voldoende aan hadden stapten we het restaurant uit. Op dat moment hoorden we muziek op ons toekomen. Het was een vijfkoppig bandje die verkleed in Halloweenstijl door het centrum hun muziek ten gehore gaf. Nadat deze gepasseerd waren zijn we de auto op gaan zoeken en naar de Villa Santos teruggekeerd.