Op verkenning in de Algarve

Vandaag willen wij een rondrit maken langs de plaatsen Alte-Loulé-Estoi-Faro en Almancil. Het lijkt veel maar wij zijn niet van die mensen die overal de gebouwen ingaan. Een impressie van deze plaatsen is voor ons vaak al voldoende. De bouwstijl aanschouwen en de sfeer proeven hoe mensen leven en welke historische gebouwen of beelden er te bewonderen zijn. Erik en gezin gaan naar Ikea. De bedden zijn niet te beslapen, de veren voel je zitten. Ze gaan kijken naar een topdek. Uiteindelijk zouden ze terugkeren met twee matrassen die ze op hun beurt ook weer kunnen gebruiken in hun caravan in Winterberg. Gelukkig zijn ze met een busje, dus kan het mee naar Nederland. Daarna willen ze vandaag nog met de te verwachten zon van het zwembad genieten. Met Google maps komen we Albufeira uit en belanden na de IC1 op de Provincialeweg N124 naar Alte. Onderweg komen we naast kurkeiken, citroenbomen ook vele mandarijnenboompjes
tegen. Ook in de heuvels rond het plaatsje Alte zijn vooral langs de stille wegen in het heuvellandschap vele amandel-, sinaasappel- en olijfbosjes te zien, maar ook vijgen-, johannesbroodbomen en de eerder genoemde krukeiken te zien. Helaas heb ik niet de kennis bomen of bosjes zoals de johannesbroodboom, vijgen- of amandel te herkennen. Ik zal ze ongetwijfeld hebben gezien, maar herkennen!! Daar moet ik me in de toekomst maar eens in verdiepen, mocht ik weer in zo'n streek terechtkomen.

Alte
We zijn inmiddels in Alte aangekomen en zetten de auto aan de rand van het dorp op een parkeerplaats neer. Op weg naar het centrum staat in een blauw houten gebouw een ezel uit een van de vensters naar ons te kijken. Hij wacht op klandizie om met een kar iemand door Alte heen te rijden. In Cafe Regional Centro de Artesanato drinken we een cappuccino van slechte kwaliteit maar de vriendelijke bediening van de oude dame vergoed het een beetje. Ik leer van haar nog een paar portugese woordjes zoals adios - tot ziens en bedankt - obrigado. Ze vond het wel grappig. Het aangrenzende winkeltje verkocht nog mooie keramische voorwerpen, borden schaaltjes die in deze streek vervaardigd worden. Aangezien wij ook weer terug met het vliegtuig moeten, laten we dit maar aan ons voorbijgaan. Het dorpje wordt gekenmerkt zoals vele dorpjes in de heuvels en gebergte van de Algarve , door smalle steile straatjes al dan niet met trappen. Niet bevorderlijk voor Corry haar fysieke gestel, vooral de hoe traptreden die wij tegenkwamen waren heftig. Een lieflijk dorpje waar de kerk domineerde in de dorpskern. Alte wordt als het meest karakteristieke dorp in de Algarve wordt getypeerd. De medronho-brandwijn die voor een toeloop in het dorp zorgt is aan ons niet besteed. Het rivertje Rib genaamd zal ergens beneden de steile straatjes hebben gelegen die wij niet helemaal zijn afgedaald. Maar het is zeker een bezoekje waard voor degene die er ooit nog eens naar toe wil gaan. We zoeken de auto op en gaan door het wisselende heuvelachtige landschap van bos, bebouwde- en verwilderde terrassen, maquis en vlakke graslanden naar Loulé.

Loulé

In Loulé vinden we op aanraden van een in Portugal wonende Nederlander een spiksplinternieuwe parkeergarage waar de eerste maand gratis geparkeerd mag worden. Wij maken daar gretig gebruik van. We wandelen naar het centrum waar de stad zich van zijn beste kant laat zien. We zien de markthal met zijn uivormige, roze torens en vensters die bijna oosters aandoen. Het lijkt op een Arabische bazaar en trekt naast de plaatselijke bevolking ook vele toeristen. In de bazaar hebben wij regionale lekkernijen gekocht zoals "Carricos", een gebak met schuimvulling en "Fielho", een platte zoete bladerdeeg. Allebei heel lekker. De buitenkant van de Markthal wordt bezet door vele groente- en fruitstalletjes en enkele bloemen- plantenkraampje en een enkele horecagelegenheid. Toen we de voorkant van de Markthal uitliepen stonden er een groep motorrijders voor de ingang. Een ervan was een nostalgische motor met zijspan. De Markthal, een impossant gebouw waar de Portugese vlag fier in top wappert.

Faro

De hoofdstad van de Algarve bekend om zijn vliegveld waar de meeste Algarve vakantie landen heeft meer te bieden dan de luchthaven. De historische kern de "De Cidade Velha" het oude centrum ligt als een eiland in de stad. Bij de drie stadspoorten die deels Romeins en deels Moors is, lijkt het wel alsof je een heel andere wereld binnentrekt. Ik zal de lezer niet vermoeien met een stukje geschiedenis. Het enige wat ik kwiht wil is dat de meeste gebouwen uit de 18de eeuw stammen. Vanaf het oergezellige plein Jardim Manuel Bivar welke langs de waterkant ligt, heb je uitzicht over het natuurgebied Ria Formosa.


Almancil

De volgende bestemming is Almancil. De kerk ligt buiten Almancil en het bord wat de richting naar "Iglesa Sao Lorenço" aangaf hadden we gemist en kwamen zo uit bij een park in Almancil. Op een bankje in de buurt ervan hebben wij ons de "Carricos" goed laten smaken. Een tweetal jonge Portugese dames hebben ons de richting naar de beroemde kerk gewezen. Van het barokke bouwwerk wat boven de Algarve-snelweg uittorend zijn de muren van de kerk geheel bedekt met blauwwitte azelejo-tableaus. Azulejo; spreek uit als azoeleesjoesj,
(van het Arabische al-zulij, kleine steen). Het zijn geimporteerde tegels die door de Portugezen pas in de 16de eeuw zelf werden geproduceerd. De belangrijkste azulejokunstenaar: Oliveira Bernardus tekende voor de weelderige aankleding van deze kerk. Het is de mooiste van Portugal. Daarbij zijn ook de bewerkte en vergulde galerijen, het altaar en voorgestoelte bijzonder fraai. De dames die entree heffen hielden streng toezicht op het naleven van geen foto's en video maken.


Na een tocht langs verschillende leuke plaatsen gaan we via Quarteira op weg naar onze "Vivenda Santos".