Volubilis en Meknes

Vandaag gaan we verder met onze rondreis. Meknes en Rabat zijn de volgende koningssteden die op het programma staan. Voordat we daar arriveren hebben we een culturele stop gemaakt in de historische stad Volubilis. De stad die in vroeger eeuwen bestond uit ongeveer 20.000 inwoners, bestaat vandaag de dag alleen nog uit overblijfselen. Deze ruïnes zijn zeer indrukwekkend. Wij komen binnen en zien nog enkele pilaren en hele muur met arcaden bogen van het huis van Orpheus in staan in de nabijheid van de basiliek en het capitool. Iets verder staat er nog een triomfboog geheel in tact. Wat bij deze opgravingen opvalt zijn de vele gave mozaïken. Deze mozaïken waren dikwijls te vinden in de openbare vertrekken of binnenplaatsen van de gebouwen. De huizen zijn genoemd naar de onderwerpen van de mozaïken. Zoals in het huis van Orpheus. Er zijn drie mozaïeken te zien: een rond mozaïek van Orpheus die dieren betovert met zijn spel op de lier, een mozaïek met negen dolfijnen (in de Romeinse tijd een symbool van geluk) en een afbeelding van Amphitrite in een door een zeepaardje getrokken strijdwagen. Naast het huis Orpheus bevinden zich de baden van Gallienus uit de 3e eeuw. Het meest luxueuse badhuis van de stad bevond zich naast de eerder genoemde basiliek en het capitool. Zo zijn er verder nog vele restanten van muren, die de omtrekken van de huizen laten ziens, sommige ook met fraaie mozaïeken. Wij zullen jullie verdere details besparen. Uiteindelijk komen we uit op de hoofdstraat van Volubilis, de Decumanus Maximus met aan het einde de poort van Tanger. De stad draaide vroeger vrijwel op de productie van olijfolie. Er zijn dan ook een groot aantal oliepersen gevonden. Aan het eind van de 3e eeuw verlieten de Romeinen de stad en troffen de Arabieren er in de 7e eeuw een bevolking van Berbers, joden en Syriërs aan. Ik zou bijna zeggen dat we genoeg geschiedenis hebben gehad, helaas we krijgen nog wat meer!! We lopen op ons gemak naar de bus en laten alle romeinse indrukken op ons inwerken. Moulay Idriss de nieuwe stad naast Volubilis laten we links liggen. Meknes wordt onze volgende bestemming. Meknes was de hoofdstad van Moulay Ismail, een bekwame maar meedogenloze sultan die 55 jaar lang (1672-1727) de scepter zwaaide over een min of meer verenigd Marokko. Hij liet een complex bouwen door 25.000 gevangenen, die bestond uit paleizen en forten en omringd door een 25km lange stadsmuur. Wij zien dit allemaal van de buitenkant. Wij gaan eerst naar de medina waar Meknes vooral bekend om is. De medina wordt bereikt over het Place el Hedim door de indrukwekkende en dominerende Bab Mansour-poort . Deze poort is men beginnen te bouwen ten tijde van Moulay Ismail en in 1732 voltooid onder het bewind van zijn zoon. Wij krijgen in een restaurant midden in de Medina de lunch. Toen wij binnen kwamen kwam ons een penetrante lucht tegemoet. Gelukkig bezochten we na de lunch pas de wc anders had de trek in het eten ons vergaan. Achteraf gezien had dat misschien voor velen ook beter geweest, maar dat wisten we toen nog niet. De wc was dus de oorzaak van de penetrante lucht. De entourage van dit restaurant was schitterend. Mozaïek- en ook houtsnijwerk zijn hier ruimschoots aanwezig en het meubilair was traditioneel Marokkaans. Na deze lunch brengen wij een bezoek aan de graftombe van Moulay Ismail. Bij het paleis waar we langslopen op weg naar de graftombe, zien wij allemaal van die luchtkokers, die je ook wel op het dak van de caravan ziet. Zo’n kort pijpje met daarboven een dekseltje waardoor verse lucht binnen kan stromen en de regen kan worden tegengehouden . Daaronder blijken de vele kerkers te zitten waar de gevangenen werden vastgehouden en hoogstwaarschijnlijk ook gemarteld. Deze sultan Moulay Ismail was een wrede en gewelddadige heerser. We bereiken de schrijn (mogelijk een ander woord voor mausoleum) waar de graftombe van deze wrede sultan staat. Het is een van de weinige die voor niet-moslims toegankelijk is. Alleen de binnenplaatsen zijn open voor het publiek en daar lopen wij nu rond te kijken. Ook hier springt het vakmanschap weer in het oog. De mozaïeken, houtsnijwerk en pleisterwerk deels in mooi blauw geschilderd zijn van een indrukwekkende schoonheid. Op de binnenplaats staat een fontein waar in het water de mooie muren en plafonds weerspiegelen. Het wordt tijd om richting Rabat, de hoofdstad van Marokko te gaan. Als we onderweg zijn en het begint te schemeren, zien we een blauwe lucht waarbij de wolken door de ondergaande zon oranjerood kleuren. Adembenemend!!