Söderasen Nationaal Park en Lund

MAANDAG 30 SEPTEMBER

SÖDERÅSEN NATIONAAL PARK

UNIVERSITEITS STAD LUND

Söderåsen Nationaal Park

Vandaag gaan we iets eerder weg dan gisteren. Op het programma staat het
Söderåsen Nationaal Park. Op het moment dat we de auto instappen is het slechts
1gr. boven nul. De afgelopen dagen hebben we steeds de autoramen moeten krabben.
Het is gelukkig heel licht aangeslagen en dat betekende in dit geval weer een mooie
dag weer. Even voorbij Röke moeten we inhouden voor een schaap op de weg, die een uitstapje prevaleerde ipv bij zijn soortgenoten in het weiland. We vervolgen onze weg
tussen glooiende akkerlanden naar Ljungbyhed. Op weg daarna toe had ik bijna een roofvogel op mijn motorkap kunnen laten meeliften. Het zal ongetwijfeld een buizerd of
een torenvalk geweest zijn.De ingang van het park bevindt zich ter hoogte van Skåralyd.
Het begint bij informatiecentrum Naturum naast een vijver waar de rivier die wij gaan
volgen in uitloopt. Een deel van de heuvelrug van Söderåsen is pas sinds 2001 verheven tot Nationaal Park . Het park wordt gekenmerkt door diepe ravijnen met puinhellingen en deels begroeid met oerbosachtig loofbos. We lopen over een houten vlonderpad langs een riviertje.
Dat gaat super en het riviertje baant zich een weg tussen de keien die er in liggen en onder
omgevallen boomstammen door. Het houten pad gaat later over in een bospad, waar op de
natste en slechtste delen nog planken liggen. Een klein stuk is vanaf het bospaadje alleen een puinhelling tot 20 m hoog tot aan de bomen die daar beginnen. Wat je onderweg veel tegenkomt zijn de paddestoelen die in een aantal soorten tegen de bomen aangroeien. Al heel snel zagen we een Grote Bonte Specht in een kale boom aan het werk. Gaaf gezicht. Bij het routewijzerpaaltje met de kleuren routes erop, ga ik even het pad steil omhoog van de gele kleur. Die leidt naar de Kopparhatten, die biedt een weids uitzicht over het park. Ik ga hem tot boven en na even gekeken te hebben ga ik weer terug naar Corry en Erik. Zij zijn de blauwe route verder gaan lopen. Het pad is overgegaan in een keienpaadje, die voor Corry een zware hindernis gaat worden. Ze krijgt behoorlijk veel last van haar enkel aan het ene been, en de hielspoor aan de voet van de andere op dit zwaar te belopen pad. Ook Erik gaat een paar keer licht door zijn enkel. Ik ondervind weinig last van het lopen op dit keienpad. Het is bepaald niet gemakkelijk en je moet goed je voeten neerzetten, gaat het me redelijk af. Ook al is het zwaar, het is een schitterende omgeving waar we door heenlopen. Corry heeft daar weinig oog voor, doordat zij goed moest kijken waar ze haar voeten neer moest zetten , om zo min mogelijk hinder ervan te ondervinden. Het duurde best wel een lange tijd voordat wij dit
achter de rug hadden. Nadat we van het keienpad verlost waren, volgde een bospad die venijnig omhoog ging. In de bossen hoorden en zagen we veelvuldig koolmeesjes, zwarte meesjes en kuifmeesjes rondvliegen. Bovenop de heuvelrug aangekomen komen we bij
een typisch zweeds roodgekleurd huisje uit, waar op een klein stukje land koeien lagen en
liepen te grazen. Dit stukje werd Liagarden genoemd. Niet ver daar voorbij, ziet Corry
op het pad een adder. Het is een kleine slang en die hadden wij ons groter voorgesteld.
De slang is niet gevaarlijk mits je hem met rust laat. Dat nemen wij ons ter harte, maken
alleen een foto en gunnen hem zijn rust. We moeten nog een heel stuk het bos boven op de heuvelrug lopen. Als je denkt dat je naar beneden gaat, volgt er weer een stukje omhoog.


Eindelijk volgt een steile afdaling, waarbij Corry op de bladeren onderuit gaat en last van haar rechterhand ondervindt. Hopen dat het mee gaat vallen. Ze kan in ieder geval alles bewegen. Heel voorzichtig het verdere stuk naar beneden. Met soms boomstammetjes als traptreden.
Uiteindelijk komen we aan op een bruggetje over het riviertje en dan is het eindpunt in zicht.
Voor het informatiecentrum stappen twee wilde zwanen (oranje snavel met zwarte top, zonder knobbel) parmantig heen en weer. Dit soort lijkt sprekend op de ons bekende knobbelzwaan (oranjerode snavel met knobbel).

Slot Trolleholm en Trollenas

Op weg naar deze twee kastelen kunnen wij lijf en ledenen de kans geven zich enigszins te
herstellen. Erik zit naast me en kan geen boe of bah meer zeggen en voelt ook het nodige.
Corry heeft een prestatie van wereldformaat geleverd met al haar ongemakken zoals hiervoor
beschreven. Doorzettingsvermogen kan haar niet ontzegd worden. De blauwe route zou iets meer dan 7 kilometer moeten bedragen. Voor ons gevoel waren het zweedse (lees ultralange) kilometers. Want ook ik voelde overal aan mijn lijf dat ik de nodige inspanningen achter de rug had. Het was net een half uurtje rijden naar Slot Trolleholm. Het kostte wat moeite om
uit de auto te klimmen, maar het is de moeite waard. Dit middeleeuws kasteel behoorde toe aan de families Thott 1533-1680 en Trolle familie 1680-1806. Frederik Trolle heeft het kasteel ziijn huisdige naam gegeven.Hier geen slotgracht, wel een Slot-park ervoor gelegen, daarvoor een groot stuk terrein met bijgebouwen. En aan de andere zijde van de weg was een klein meertje. Kunnen de slotbewoners gaan vissen als ze zin hebben. Op een steenworp afstand ligt Slot Trollenas, ook hier geen slotgracht. Dit slot behoorde ook tot dezelfde twee families Thott en Trolle. Waarschijnlijk waande men zich in de middeleeuwen behoorlijk veilig in deze contreien. Door overwegend landbouwgebied met best wel stukjes bos ertussen rijden we naar Lund. Het laatste stuk gaat over de snelweg die ook richting Malmö gaat. Daar komen we morgen met de trein langs op weg naar Kopenhagen. Datzelfde geld trouwens ook voor Lund.

Lund

We parkeren de auto midden in het centrum van Lund. Ik stop er mijn betaalkaart in en het
ding reageert niet. Dan stop ik er maar 15 kronen in. Ook nu reageert dat kreng niet.
Gelukkig komt er een bereidwillige Zweed naar met toe. Hij legt in het Engels uit dat het
aspparaat niet werkt en je gratis mag parkeren. De stickers in het Zweeds zouden dat moeten
aangeven. Tsja, en dat begreep ik dus niet. Helaas kon ik naar mijn 15 kronen fluiten.
De aardige Zweed kan er ook niks aan doen. Mijn medepassagiers zijn ook uit de auto
kunnen klimmen. Nadat ik plechtig had beloofd dat we niet al te veel meer zouden lopen,
gaan ze mee. In de auto zat Erik zich al te vergapen aan al die mooie Zweedse jongedames
die hier in grote getale in het wild rondlopen. Buiten de auto kon hij zijn hart nog meer op-
halen aan het vrouwelijk schoon, het mooie, historische en levendige oude centrum.
Lund is dan ook een van de oudste steden van Zweden, en is zowel bisschops- als universiteitsstad. Het middelpunt van deze stad wordt gevormd door de Domkyrkan,
het park Lundagården en de universiteit. De kolossale Domkyrkan werd oorspronkelijk (1080-1145)gebouwd als romaanse basiliek, is sindsdien vergroot en vele malen ingrijpend
gerestaureerd. Waar in Praag de astronomische klok zich aan de buitenkant van het gebouw
bevindt, is deze in de Domkyrkan binnen aan de achterzijde. Elke dag speelt de klok “In Dulci Jubilo” waarna de drie wijzen, Maria en het kindje Jezus hun geschenken presenteren.
Zij komen dan uit de luikjes te voorschijn. Grappig om dit te tafereel zien.
Lund is een grotere universiteitsstad als Leiden bv. Werkelijk alle universiteiten
uit deze grote regio zijn hier gelegen in diverse verschillende historische gebouwen.


De universiteit in het park Lundagården doet een beetje romaans aan. Een groot wit
gebouw met enorme zuilen aan de voorkant. Temidden van de andere historische gebouwen
valt deze zeker op. We zoeken de auto weer op en rijden nog een rondje door het oude
centrum en komen uit bij het station. De studenten haasten zich om de trein naar huis te
kunnen halen. Ook het station past in het straatbeeld, klein, maar knus en historisch.

Vintage Gasstation

We laten de bisschops- en universiteitsstad achter ons. Het oorspronkelijke plan om
het Vomösjön Natuurreservaat te bezoeken schrappen we uit ons programma. Ten eerste,
begint de middag al op te schieten. Ten tweede, hebben wij het loopwerk voor vandaag
wel gehad. Dit betekent dat wij ons door navigatiemiep naar Dalby laten sturen. Na deze
plaats richten wij ons op Torna Hallested. Hier rijden we over het algemeen ook door land- bouwgebieden. In de omgeving van dit dorp zien wij tezamen met nog een leger andere vogels als, kraaien enz. in het weiland acht ooievaars staan. Waarvan een heel dicht bij de
plek waar ik mijn auto even parkeer. Dat is een foto waard. Hij of zij gaat er ook echt voor
staan. Zo zijn wij deze vakantie op wel meer verrassingen getrakteerd. We krijgen hierna
weer te maken met bosrijk gebied. Glooiend en soms slingerend nemen wij de heuvels
richting Harlösa. Navraag bij de inwoners in het dorp, die met alle respect voor deze zeer
vriendelijke mensen ook uit het tijdperk van dit benzinestation stammen, dat wij door
rechtsaf te slaan op de plek van bestemming komen. Het is een BP-station met inderdaad
die ouderwetse benzinepompen met aan de zijkant de metalen oliekannen, etc., die je vroeger
aantrof. Naast het benzinestation en bij de pomp staan exemplaren van een Ford Zephyr,
Ford Consul, Ford Taunus, VW-Kever. Naast het gebouw staan nog oudere exemplaren
van een Morris Minor en Morris Oxford. De laaste denk ik een Oxford, want het model
plaatje zit er half op. Beide exemplaren Morris moeten nog grondig worden gerestareerd.
Na dit nostalgische stukje hobby aanschouwd te hebben koersen wij af op Bjärnum.
Bij het plaatsje Hjularöd stuitten wij op het gelijknamige slot. Meestal heb ik de nodige kastelen wel in mijn route ingepland, maar dit pareltje van een slot is een complete verrassing.
Ik maak een beetje uit de zweedse taal op het informatiebord bij de ingang op, dat dit voor
de deense inval tot de benedictijnse orde behoorde. Daarna staat er iets te lezen over de
Roskildense Vrede met Karel X Gustav en admiraal Henrik Sjöhelm en over het verdere verloop daarna. Ik maak er uit op dat de Anders Bergengren de huidige eigenaar is(bofkont).
In Bjärnum halen we nog wat boodschappen bij de plaatselijke supermarkt. Thuisgekomen eten we snel wat en gaan dan op tijd naar bed. Morgen wacht Kopenhagen op ons en vliegt Erik in de avond terug naar Schiphol.