Aspendos-Boottocht Manavgat en Side

Woensdag 11 maart

Aspendos

Vandaag staat een bezoek aan een antieke Romeins theater op het programma.
Van de stad Aspendos in de oudheid een belangrijke stad in Phamphylië is weinig meer over.
Door de rivier de Eurymedon die bevaarbaar was tot de Middellandse Zee werd de stad
rijk van de handel in zout, wol en olie. Alexander de Grote heerste over deze stad en
belastingenwerden betaald in de vorm van het leveren van paarden en o.a. zout.
Zout werd gehaald uit een nabij gelegen meer en samen met de paarden waren dat de 2 belangrijkste inkomstenbronnen. Hierdoor kon men de bouw van het Romeinse Theater
bekostigen. Het is dus een puur Romeins Theater. Het verschil met een Grieks theater is
dat het hoog omsloten is. Een Grieks theater bouwde men vaak achter een heuvel en
men had vanaf de zitplaatsen uitzicht op het landschap buiten de arena. Een ander
verschil met de Grieken was het gedeelte voor de voeten die er in een Romeins theater
wel was, en bij de Grieken niet. Volkan vertelde ons dat er 15.000 toeschouwers in konden
en dat er in de zomer ballet, klassieke muziek en operavoorstellingen werden gegeven.
Ik houd niet van opera. Maar ik weet mij nog goed de arena van Verona te herinneren.
Bij avond werd daar de opera Aida opgevoerd. Het was om kippevel van te krijgen,
zo mooi. Bij de aanblik van dit mooie theater dacht ik aan dit indrukwekkende spektakel terug. We bestijgen de trappen van het theater om van bovenaf dit historische bouwwerk
uit 155 na Chr. optimaal te aanschouwen. Geweldig aanblik. We lopen boven onder de bogen van de galerij naar de andere kant en dalen daar de trappen weer af naar beneden.
Dit is toch iets spannender en daarmee blijkt dat het toch wel hoog is als je op een van
de bovenste zitplaatsen terechtkomt. Beneden gekomen zitten we met de groep nog even
te genieten voordat we in de bus stappen naar Manavgat.

Boottocht in Manavgat

In Manavgat werden we bij de rivier afgezet voor een boottocht. We namen bovendeks plaats op het achterdek. Het bier stond al klaar “11.00 uur”, dat is voor ons nederlanders
een beetje te vroeg!! De Slovenen en Kroaten die tot een andere groep behoorde en ook
aan dek kwamen, hadden er minder moeite mee. Wij houden maar op een bakkie koffie.
De scheepsmotoren werden in gang gezet en we voerden in eerste instantie de rivier op
richting het binnenland onder een brug door. Niet veel later draaide het schip 180 gr.en zetten we meer koers richting de zeekant. In aanbouw zijnde hotels gleden aan ons voorbij.
Op de andere zijde was een scheepswerf gevestigd die voornamelijk piratenschepen in
onderhoud hadden. Wellicht werd dit ook gebruikt als winterligplaats tot in April weer het
toeristenseizoen weer begint. Na nog geen half uur varen op de rivier kwamen we bij een
lange strook strand. Ondertussen waren er op de boot al foto’s gemaakt van de passagiers. Later meer daarover. De boot meerde aan bij de steiger, waar wij het strand opliepen en de Middellandse zee aan de andere zijde aan het strand spoelde. In de tijd dat wij ons vermaakte met een strandwandeling en op de terugweg bij de kraampjes met hun uitgestalde waren, werd het door de boot-organisatie bestelde eten op de barbecue in een
tentje op het strand klaargemaakt. Het werd in tray’s gedaan en aan boord gebracht van het
desbetreffende schip. Een van de kraampjes met sokken had klandizie van Jan. Je kon er 10 paar voor 5 euro krijgen. Hij wilde maar 5 paar sokken. Hij kon ze krijgen voor 3 euro. Jan
keek hem aan en zei, kun je niet rekenen!! Je krijgt er 2.50 euro voor en geen cent meer.
Hij nam ze voor die prijs mee aan boord. Daar werd de lunch uitgereikt die we bij de desk
voor op het bovendek zelf konden langs halen. Sommige hadden forel uitgekozen, wij gingen
voor de kip. Het eten was beslist niet slecht. Dat had ik in Kroatië op zo’n rondvaartboot wel
anders meegemaakt. In de tijd dat wij op het strand waren hadden ze via een motorbootje,
de foto’s die er waren gemaakt, iets verderop in een huis ontwikkeld. Deze werden op de
terugreis overhandigd en voor elke foto werd 3 euro per stuk gevraagd. Van Corry hadden ze
er 4 gemaakt en nog een met een fotolijstje, kosten 10 euro. Iedereen vond het te duur en namen er hooguit een of zelfs helemaal geen een. Goedkoper wilde hij ze niet verstrekken.
Hij bleef er dus met heel veel zitten en verdiende dus niet veel. Inmiddels waren we bijna
aangekomen bij het punt waar de boottocht was begonnen. Het was een boottochtje die ik
niet bijzonder interessant vond, zeker wat de omgeving betreft. Eigenlijk voelde het als een commercieel gebeuren. Foto’s maken en tegen behoorlijke prijzen verkopen, kraampjes
op het strand bij de aanlegsteigers van de boten. Het strand was leuk om even een wandeling te maken, maar meer ook niet. Het is dat we het met de groep gezellig aan
boord hadden. Jammer dat de mooie rondreis hiermee werd afgesloten. We hadden in dat
opzicht beter een rondvaart met een boot uit de haven van Antalya kunnen maken.

Norse duitsers en een boze Turk

We stappen de bus in waarbij Hakan en gids Volkan ons voor de laatste keer naar het
Hotel bracht. Nu weet ik eerlijk gezegd niet meer of tijdens dit ritje Volkan de opmerking maakte over die norse duitsers of gisteren. We kregen in ieder geval een prijsopgave
voorgeschoteld, door wie anders dan onze Volkan, met betrekking tot de fooi voor chauffeur resp. gids. Het was gebruikeliijk 1 euro p.p per dag voor chauffeur te geven en uiteraard ook
eenzelfde bedrag voor de gids, hoewel hij dat niet aangaf voor zichzelf, maar wel verwachtte. We reden vlakbij het hotel waar een paar duitsers voor de ingang stonden.
Hij zei; Je kan precies zien dat het duitsers zijn, die kijken altijd zo nors. Toen pakte Lies even met een opmerking uit. Ja ik zie ook een boze Turk zitten. Een aantal van de groep kon een glimlach moeilijk onderdrukken. Bij het hotel aangekomen bedankten en drukten we de hand van Hakan en Volkan, waarbij de eerste er een vollere hand (fooi) aan overhield en een grote glimlach. Voor het hotel werd er nog een groepsfoto gemaakt waarbij jammergenoeg
chauffeur Hakan net buitenbeeld staat. De helft van de groep gaat snel het hotel in om niet
veel later terug te keren om nog naar Side met de Dolmus te gaan. Bij het wachten zien wij
Volkan geruisloos en een niet al te vrolijk gezicht met zijn koffertje weglopen van het hotel.
Even verderop staat zijn vrouw met de auto op hem te wachten. Wie het heeft geregeld van
ons achten weet ik niet, maar Hakan was bereid om ons met de bus in Side af te zetten.
Dat leverde hem bonuspunten op, vertaald dus in extra fooi. Wij blij, hij nog blijer.

Side

Tsja, daar had ik in mijn schriftje dus niks van opgeschreven. Maar even graven in mijn geheugen en op zoek naar wat gegevens op Wikipedia. Wat we kunnen zien als wij door
onze kanjer Hakan zijn afgezet bij het oude centrum van Side is een openluchtmuseum.
Dit is met recht van toepassing op de voormalige visserplaats Side. In het verleden hebben piraterij en machtswisselingen een stempel op deze plaats gedrukt. De bewijzen van een
roerig verleden zijn heden ten dage nog altijd te zien. Zo lopen wij langs de Agora (marktplaats) en restanten van de stadsmuren waarvan het Romeins theater onderdeel van uitmaakte. Wat nu als stadspoort wordt gezien was een aquaduct. Er is ook nog een theater met zuilenrij goed voor 15.000 plaatsen bewaard gebleven, welke wij nu niet aanschouwen.
Via de stadspoort lopen wij naar het oude plaatsje Side met zijn winkelstraatjes. Aan het einde bereiken wij de kust met uitzicht over de Middellandse Zee. Hier nemen we plaats op een terrasje van een van de vele restaurantjes. Genieten van het uitzicht over zee en ons
bestelde drankje. Hierna lopen we over de wandelboulevard tussen zee en over het algemeen hotelcomplexen, hier en daar afgewisseld met wat winkeltjes. Uiteindelijk kiezen
we een pad om uit te komen bij een grote straat waar een taxibestelbusje ons terug naar
het hotel gaat brengen. Laurens voorin bij de chauffeur, drie op de plaatsen daar achter en
4 personen achterin op twee bankjes. Voor 16 euro worden we weer bij het hotel afgezet.
Een mooie afsluiting van een prachtige week met een fantastische groep. Nog even het
restaurant in voor ons dinner en dan maken we ons p voor ons laatste nachtje in Turkije.