Nationaal Park Prirode Biokovo

Donderdag 9 Juni
Park Prirode Biokovo

Het in 1981 tot Nationaal Park uitgeroepen Prirode Biokovo-gebergte staat vandaag op het
programma om door ons bezocht te worden. Bij de plaats Makarska hebben wij richtingsborden
naar het Nationaal Park gemist of het staat gebrekkig aangegeven. In deze plaats richting het dorpje Veliko Brdo moest een weg naar rechts ons naar het park brengen. Niet dus!! We kwamen door
Veliko Brdo, het tegen de bergwand aangelegen dorpje over een verschrikkelijk smal weggetje bij huizen aan. De weg verder zag er niet echt aanlokkelijk uit. We vroegen ons af of hij eigenlijk wel veel verder ging? Het leek ons verstandiger om hoewel lastig te keren, rechtsomkeer te gaan. Achteraf
maar goed ook. Terug in het meer bewoonde gedeelte van het dorp zijn we het maar gaan vragen.
We komen er voor het moment niet veel verder mee. Uiteindelijk keren we terug naar het onder
en naastgelegen Makarska.

Camping Basko Polje

We besluiten om eerst naar Camping Basko Polje nabij Baska Voda te rijden. We zijn er vlakbij
in de buurt en gaan daarna wel op zoek naar de toegangsweg van het Nationaal Park.
Zou het Oostblokgehalte die wij in 2004 hebben ervaren op deze camping inmiddels verdwenen zijn?
We gaan het zien. De aankomst bij de slagboom en het receptiegebouw doet veel vermoeden.
Inderdaad heeft de camping, nu onder de paraplu van Club Adriatic een flinke opknapbeurt ondergaan. Het epicentrum van de camping heeft een modern supermarktje en alle onderkomens
daar zien er prima uit. Er is zelfs een Pekara-gebouwtje bijgekomen waar verse brood etc. te verkrijgen is. Wij slaan er gelijk een paar croissants voor later op de dag in. Verder zijn er vele nieuwe
vakantiehuisjes bijgekomen en oude opgeknapt. De sanitairgebouwen zijn nu wel schoner en zeer
acceptabel. Dat was 12 jaar geleden wel anders. Geen goed sluitende deuren. De doucheafvoer liep niet door. De supermarkt stelde toen niks voor en eten kon je er op de camping niet. Wel konden
we toen volgens de receptie eten aan de overkant in het hotel. Ik haal me nog het gebouw voor de geest die bij binnenkomst een heel hoog plafond had. Daar aangekomen kregen we van een
stel chagrijnige obers te horen dat ze van niks wisten en het dus niet kon. Terug naar de receptie van
de camping die uiteindelijk na gebeld te hebben ons daar toch onze maaltijd kon laten nuttigen,
uiteraard tegen betaling. Maar wat we voorgeschoteld kregen was echt van Oostblok kwaliteit.
Slecht en de bediening ging met ontzettend veel tegenzin. Hebben toen waarschijnlijk een zak zuurtjes met zijn allen op zitten snoepen of de werkomstandigheden waren nog slechter dan het eten dat we opgediend kregen. Het hotel en het appartementencomplex is er nog steeds. Ook dit
is grondig onder handen genomen. Het restaurant bevindt zich niet meer in het hotel maar ernaast. Deze kun je nu via een lange overkapping zelfs met regenachtig weer droog bereiken. Eindconclusie ;
Het is sterk verbeterd maar het kan nog niet tippen aan onze camping in Porec. In ieder geval leuk om gezien te hebben. We stappen in auto en rijden naar Makarska waar bij de INA-tankstation onze
auto vol gooien. Dan hebben we morgen een redelijke volle tank om naar Porec af te reizen. We reizen eerder dan gepland richting Porec vanwege het slechte weer de komende dagen. Hier zitten we met het hoge Biokovogebergte direct tegen de kust aan en is de kans groter dat het boven de camping blijft hangen. In Porec zit het lagere gebergte meer het binnenland in en drijft het (regen)-
wolkendek vaak die kant op en blijft de kust dikwijls verstoken van voortdurende regenbuien.
De jongeman van het tankstation legt ons precies uit hoe we nu wel de goede weg naar het Park Prirode Biokovo moeten nemen.

Park Prirode Biokovo

Om 11.00 uur kopen we bij de ingang een kaartje van 100 kuna (ca. 13 euro) voor de auto en twee personen. Er staat ons een 23km lange tocht naar de 1762m hoge top van de SV.Jurre voor de boeg.
Het is de hoogst geasfalteerde weg in Kroatië. We beginnen door een bosrijk gebied waarvan de weg bezaaid ligt met de nodige denneappels. Als we het bosrijke gebied achter ons laten wordt de weg gelijk een stuk smaller en gaat de begroeiing over in lagere vegetatie en worden rostblokken talrijker.
Wanneer we het uizichtspunt bij Ravna Vlaska bereiken stappen we uit de auto. We genieten van het
uitzicht op de kustplaatsen Makarska, Tucepi en Podgora en de eilanden Hvar en Brac. Gisteren reden en liepen we nog op eerstgenoemde eiland en keken op naar het impossante Biokovo-gebergte. Nu kijken we neer op het fantastische uitzicht over de Adriatische Zee en zijn eilandjes.
Ik schiet foto’s van het adembenemende uitzicht en maar heb ook oog voor de flora die het Biokovo-gebergte rijk is. Zo heb ik via mijn plantenencyclopidie en door te googlen een paar bloemsoorten kunnen ontcijferen die ik op de foto had vastgelegd. Dat zijn o.a. de Akkerhoornbloem , Hondskruid en Schildzaad en nog veel meer waarvan ik de latijnse naam weet maar niet achter de hollandse benaming ben gekomen. Voor de zeldzame Edelweis moet je denk ik dieper het Biokovo gebergte in en hoger. Daar vind je ook als gevolg van de karstachtige structuur van het gebergte, vele spelonken,
diepe ravijnen en grotten van enkele honderden meters diepte. Voor wat betreft de fauna heb sowieso geen beren en wolven gezien. De chamoisschaap en de mouflon ben ik ook niet tegengekomen en de zeldzame adelaarssoorten zoals de steenadelaar en slangenadelaar waren zeker heel erg hoog in de lucht en niet te onderscheiden of ze waren op vakantie naar verre oorden.
De “Gyps Fulves” de uitsluitend in het Biokovogebergte voorkomende giersoort gaf ook al niet thuis.
Desalniettemin is het genieten van al het moois wat dit gebergte ons langs de smalle weg omhoog die we weer zijn opgereden laat zien. We kijken inmiddels uit over de lagere bergtoppen en komen een paar auto’s tegen waarbij ik ook een enkele achteruit moet rijden naar een uitwijkplaats om elkaar te kunnen passeren. Soms kijken we langs een lage vangrail tientallen meters naar beneden of rijden langs metershoge rotswanden met aan de andere kant van de smalle weg de afgrond. En er zijn stukken waar je tussen de rotsblokken door rijdt dat een prettiger gevoel geeft. Het is hier zeker
van belang dat je goed kijkt of er in de verte tegenliggers aankomen zodat je op tijd een uitwijkplaats kan opzoeken. Ondertussen probeer ik van het mooie uitzichtr om mij heen te genieten. Wanneer we bordjes tegenkomen van het 2e panorama-uitzichtspunt die ons naar links verwijzen, besluiten wij om die niet te nemen en de weg naar boven te blijven volgen. Deze brengt ons naar het hoogste punt. Een kwartier voor het bereiken van de top begint het echt serieus te worden. De berg wordt kaler en de smalle weg langs de rotsen begint ook een steeds hogere stijgingspercentage te krijgen.
Stilletjes smeken we geen auto’s meer tegen te komen. Gelukkig blijft het voor ons beperkt tot een paar motoren. Aangekomen bij de top van de SV.Jure 1762n boven zeespiegel, genieten we ook hier weer van een magistraal uitzicht. We kijken neer op de naastgelegen bergtoppen die luisteren naar de naam Veliki Troglav 1658m en de Stropac 1444m en verder gelegen bergtoppen van gemiddeld 1300-1400m. Er is ook een berg genaamd Sveti Rok waar ook een tunnel naar is vernoemd en waar wij in de buurt van Zadar zijn doorgereden op weg naar onze bestemming in het zuiden van Kroatië.
Op de top van de Sv.Jure staat een gelijknamig kerkje die te bereiken is over een pad die om de top is aangelegd. Voordat we in de auto voor de spannende terugweg stappen nemen we de prachtige
omgeving voor een laatste maal vanaf deze hoogte in ons op. Ik maak nog een foto van 3 Hongaarse motorrijders en zijn we vol bewondering over twee fietsers die de top hebben bedwongen. Heen waren we ook al een paar fietsers tegengekomen bij het eerste uitzichtpunt op ca.1200m. We zullen blij zijn als we de eerste vier steile kilometers over de smalle weg langs steile rotswanden naar beneden hebben afgelegd. Vlak erna komen we een paar auto’s tegen waarbij een stuk achteruit
moestenrijden. Als je de rust maar bewaard komt het allemaal goed. En de auto’s die we tegenkwamen waren over het algemeen toeristen in huurauto’s die wat onwennig achter het stuur zaten in een vreemde auto. Dus nam ik het voortouw om achteruit te rijden. Het moet gezegd de terugweg lijkt minder spannend. Wellicht komt het doordat je weet wat je te wachten staat en je het ergste al achter de rug hebt. Bij mij voelde dat in ieder geval zo. Misschien dat een ander juist extra stress ervan krijgt omdat het nog zo’n lang stuk is wat je moet afleggen!! Om half drie passeren we de uitgang van het park. We nemen afscheid van Park Prirode Biokovo die 1500 plantensoorten, 7 beschermde amfibieën, 21 reptielsoorten, 100 verschillende vogels, 13 bedreigde en beschermde muissoorten herbergen.

Makarska

Buiten het park nemen we een weg via Podgora naar Tucepi waar we door het centrum langs de boulevard rijden om vervolgens richting Makarska te gaan. Ze hebben daar een Lidl waar wij nodige boodschappen willen doen. We bezoeken echter eerst de boulevard van Makarska met een mooie rij palmbomen en herinneren ons deze nog gedeeltelijk van de vorige keer dat we hier hebben gegeten. Op een groot scherm in het restaurant was er een voetbalwedstrijd tijdens het kampioenschap te volgen. Op het terras waar we nu neerstrijken tijdens ons wandeling voor een Cappuccino hebben we daar nu geen last van.Na de boulevard lopen we door het oude centrum waar het plein met fontein terrasgewijs ons via trappen naar het aangrenzende kerkje voert. Na het bezoek aan het centrum stappen we in de auto naar de Lidl. We gaan voor het eerst na 5 dagen zelf eten koken. Wel iets makkelijks. De keuze wordt Chicken Tonight. Na al dat uit eten smaakt dit ook weer lekker.
Na de afwas bracht ik een bezoek aan het naastgelegen klooster en begint het te regenen. Hoewel
het Monastir officieel op dit tijdstip geopend was, mocht ik het eigenlijk niet bezoeken omdat er
toevallig vandaag een groep mensen in een gedeelte van de galerij om de binnenplaats zaten te eten.
Ik legde uit dat ik de volgende dag niet kon terugkomen omdat wij dan alweer vertrokken waren naar Porec. Ik mocht toen toch even rondkijken. Helaas bleef dit beperkt tot de rest van de galerij om de binnenplaats met in het midden een waterput. De rest van het klooster was “privat”. Toch nog wat van het Monastir gezien die ons dagelijks voorziet van de tijd door middel van het klokkenluiden.
Het begint nu toch behoorlijk te regenen en ik spurt dan ook terug naar de camping. Wanneer we aan de koffie zitten komt het schip met Live-muziek net als gisteren langs varen. Door de bliksem valt ook de stroom nog even uit. Dit zorgt in een verderop gelegen gebouw naast de camping waar een grote groep kinderen een gezellige avond hebben, waarschijnlijk voor grote hilariteit, of niet!!
Het was er in ieder geval heel stil. Ook de camping ontkwam niet aan de stroomstoring maar het euvel was gelukkig vrij snel verholpen. Het zal hier wel vaker voorkomen. De bliksem, donderslagen
en de regen hield nog lang aan. Al met al een mooie dag ondanks een slecht weerseinde.