Skipiste van Züschen

Zondag 18 September
Skipiste Züschen
We sluiten de accupolen aan en gaan met Saar naar de skipiste in Züschen. Naast de ingang van de camping ligt de toegangsweg naar de berg waar de skipiste ligt. Eens kijken hoe het er zonder sneeuw uitziet. Vorig jaar maart vroeg Erik of we een weekend kwamen en of ik wilde skiëen.
Na eerst een paar keer de oefenpiste afgegaan te zijn om het gevoel weer te krijgen zijn we toen
de makkelijkste piste afgegaan. Dat werd geen succes. Twee keer heb ik het geprobeerd maar de
laatse afdaling verrekte ik lichtjes een spier in mijn lies toen een ski bleef staan en vond ik het welletjes. Jammer voor Erik die mij nog in een mooie ski-jack en handschoenen had gestoken en
ondanks zijn goede aanwijzingen was ik door de angst niet in staat op het juiste moment goed te handelen. Doordat wij binnen 14 dagen naar Turkije zouden vliegen wilde ik geen risico meer lopen.
Uiteindelijk heb ik met een pilsje in de hand de verrichtingen van Erik verder gevolgd. De ski-jack en handschoenen gebruiken we maar om in de sneeuw te wandelen. Dat is ook genieten in een mooie witte omgeving. Vooral ’s avonds is het op de verlichtte pistes een sfeervolle entourage. Nu zijn we terug en kijken we uit op groene heuvels waar op de skipistes de schapen het gras kort houden.
We lopen ook nog de helling van de rodelbaan op en hebben daar uitzicht op het hoger gelegen Winterberg. Intussen kon Saar zich uitleven op de heuvels en sprintte af en toe de heuvels af. Bij terugkomst in de caravan lag ze uitgevloerd bij te komen. Na een tregenachtige zaterdagmiddag en
-avond brak vandaag gelukkig het zonnetje weer door. In de loop van de week hebben we ook nog de andere skipistes bezocht. Skihütte Poppenberg waar Marjolein en Erik in de avond hebben geskiëed in een sfeervolle omgeving en wij getuige van waren. En de niet alleen in de winter maar bij de downhillers op hun mountainbikes ook in de zomer bekende Kahler Asten.