Kaymakli, Uçhisar en Göreme

Zaterdag 7 maart
Kaymakli
Heerlijk, we hoeven vandaag niet zo vroeg te vertrekken. We worden om 09.00uur
bij de bus verwacht die ons naar de 20 km verderop gelegen ondergrondse stad Kaymakli
brengt. Deze provinciestad is pas in 1964 ontdekt, opengesteld voor het publiek en valt
onder het Unesco Werelderfgoed. Momenteel zijn er 4 verdiepingen toegnakleijk.
Er schijnen nog meer verdiepingen te zijn die ze nog niet hebben kunnen vaststellen.
Waarom hebben ze deze ondergrondse plaatsen aangelegd? De Christenen werden voortdurend aangevallen door de Perzen of door Arabieren en was het noodzakelijk
veilige schuilplaatsen aan te leggen. Ook al lijkt het of de stad op onorderlijke manier
is gemaakt, toch is er met grote aandacht bekwaamheid gewerkt aan tunnels en ruimtes.
De bovenste gedeeltes was bestemd voor het vee, daaronder voor de bevolking.
Geen enkele gegraven kamer raakt elkaar niet en valt er evenmin mee samen. In de
route die wij volgen trekken, slaapkamers, depotsvoor etenswaren, wijnkelders, kokers
voor luchtcirculatie, waterreservoirs, een kerk met twee nissen waar ze hun geloof
konden aanbidden en stenen deuren om indringers buiten te houden aan ons voorbij.
Een paar tunnels moest je gebukt doorheen. Corry en Annemie gingen behoudens een klein
gedeelte terug naar buiten. Kleine ruimtes zijn niet aan haar besteed. De rest van de groep volgde de route en hielden daarbij Noud in de gaten, die de lage tunnels moeilijk kon verteren. Ondanks dat we nog maar net met elkaar onderweg waren, zie je dat we elkaar
waar nodig ondersteunen. Dit belooft een mooie week te worden.

Uçhisar

Van Kaymakli rijden we naar het vestingstadje Uçhisar. Rondom de vesting zijn de dorpshuizen gebouwd, die door de bevolkingstoename en erosie in lagere wijken zijn terechtgekomen. Het bijzondere van Uçhisar is dat het hele dal van Göreme aan de voet
van deze vesting ligt. Ik kan je vertellen dat het uitzicht adembenemend mooi is!!!
Bij een van de nog bewoonde huizen zit een man en die nodigde ons zijn woning te bekijken. Hij had wel elektriciteit want er stond een TV-toestel in huis. Verder was het
zeer primitief. Als dank gaven we hem geheel vrijwillig wat fooi in zijn tip-box. Met een
traditioneel hoofdeksel op werd ik gezeten op een stoel nog op de foto vastgelegd.
Een symphatieke niet opdringende man. In een klein restaurantje nuttigen wij een kopje koffie met uitzicht op de vesting. Voor de lunch blijven we in dit stadje. We rijden naar het grote restaurant gelegen boven het dal van Pigeon Valley, genoemd naar vele rondvliegende duiven. We laten het overweldigende natuurschoon in het dal tot ons doordringen. In het grote restaurant wacht ons het lekkere eten, uitgestald op mooi gedekte tafels, waar we via een lopend buffet kunnen langsgaan. Hierna kunnen we in het zonnetje nog even van het mooie uitzicht genieten alvorens wij met de bus naar Göreme vertrekken. Daar gaan wij
niet rechtstreeks heen, ons wacht eerst een fotostop over de schitterende Avcilar Vallei.
Deze vallei bezit verschillende sprookjesstenen, rotsuithollingen en uit de iconenperiode overgebleven kerken met fresco’s. In sommige uithollingen zijn uitgehouwen stenen kamers aangebracht die men ’s winters tegen de kou beschermde en ‘s zomers koel waren. Sommige dienen tegenwoordig als pensions voor toeristen.


Göreme

Wij worden bij het openluchtmuseum afgezet en krijgen van gids Volkan op het voorplein
enige informatie en uitleg over wat we kunnen aantreffen. De tour langs de verschillende
rotskerkjes met daarin helaas bekraste en beschadigde fresco’s, veroorzaakt door Turken die niets met het christelijke geloof hadden, was indrukwekkend. Bij een enkel kerkje kon je de
fresco’s redelijk zien, maar met pijn in je hart aanschouw je de beschadigingen. Göreme was overigens een klooster, ontstaan in dejaren 8 tot 12 na Christus. Hier kon men in die tijd leven zonder lastig gevallen te worden door de Romeinen. Göreme betekent in het nederlands, onzichtbaar. Het klooster stond dus in een ontzichtbaar dal voor de buiten- wereld. Ook dit valt onder het Unesco Werelderfgoed. Op het terras bestellen we een kop koffie en stappen daarna de bus in richting hotel. Een aantal van de groep, waaronder Lenie, Marleen, Laurens en Agnes zetten we in het centrum af voor een bezoek aan de Hamam, waar ze o.a. worden gescrubd. Die worden later weer opgehaald door buschauffeur Hakan.
Ze komen er in ieder geval rozig van terug en ze vonden het heerlijk. In Hotel Yeni Yükseller
kunnen we op onze kamer onder het genot van een onderweg gekocht blikje bier (goedkoper dan van het hotel zelf), alle indrukken van vandaag tot ons laten komen.