Bezichtiging Vaticaanstad

Na een slechte nacht slapen van Corry die verschrikkelijke buikkrampen had, die nog erger waren dan de weeën tijdens een bevalling, stapten we om half zeven uit ons bed. Om acht uur zaten we in de auto op weg naar Car Park Villa Borghese in hartje Rome. Volgens navigatie-Truus, of eigenlijk moet ik een Belgische naam verzinnen voor haar want ze spreekt met Vlaamse stem, arriveren we over 35 minuten. Het tijdstip op zondagmorgen zorgt ervoor dat het niet druk is en we de ondergrondse parkeergarage makkelijk konden vinden. Hier bevindt zich ook metrostation Spagna, daar gaan we de metro nemen naar Vaticaanstad. Zonder kaartje gaat dit echter niet. Die moeten we bovengronds, waar ook het park Villa Borghese zich bevindt, zien te bemachtigen. Deze kan bij een kiosk of Tabacchi, te herkennen aan een groene T aan de gevel, worden gekocht. We nemen een dagkaart Biglietto Roma 24h voor 7 euro die op metro en bus gebruikt kan worden. De overvolle metro reed het station van Spagna binnen. We konden er amper in en stonden als bakvissen in de metro. Gelukkig waren het maar vier stops en bij ieder station gingen er weer wat mensen uit. Het metrotreinstel stroomde bij metrostation Ottavanio vrijwel leeg om net als wij richting Het Vaticaan te lopen op weg naar het St.Pietersplein.

Het Vaticaan

Voor het museum van het Vaticaan staat al een hele lange rij mensen waar die van het Van Gogh-museum of die van het Anne Frankhuis bij verbleekt. De laatste zondag van de maand is de toegang gratis en dat verklaart dus waarschijnlijk de extreem lange rij. Wij lopen door naar het St.Pietersplein waar ook een gigantische rij staat. Wij naderen aan de rechterzijde het St.Pietersplein. Wij zijn ongemerkt in de rij geschoven, hiervoor onze welgemeende excuses. Normaal zijn wij altijd heel netjes door achter aan te sluiten. Hadden we dit gedaan, dan was het bezichtigen van Rome in een dag vrijwel onmogelijk geworden. We schamen ons er wel een beetje voor. De weinig beschikbare tijd noopte ons tot deze handelswijze. De reden van de lange rij die ik in 1989 hier niet aantrof waren de detectiepoortjes waar we doorheen moesten. Met de dreiging van aanslagen is dit een verstandige zaak om de bezittingen van Het Vaticaan optimaal te beschermen. De St.Pietersbasiliek gebouwd in late-renaissance-barokarchitectuuur tussen 1506 en 1626, staat op de plaats van het vroegere Circus van Nero in Rome, waar volgens de overlevering de apostel en eerste Paus, Petrus gekruisigd en begraven werd. Genoeg historie, we gaan de basiliek in. Eenmaal binnen waren bepaalde gedeeltes voor het publiek afgesloten. Het was gereserveerd voor een mis die werd gehouden. Wat we wel konden bewonderen ging elke voorstellings-vermogen te boven. De koepels met hun fresco's. Pilaren met hun afbeeldingen of de diverse monumenten die bv. Alexander VII voorstelde, het was allemaal even indrukwekkend. De Apsis (het barokke brand-geschilderde raam) was te ver weg om goed te kunnen aanschouwen. Daarentegen kon je wel van afstand de Baldakijn, Bernini's Altaarhemel, met zijn gedraaide bronzen zuilen zien. Ja jullie geloven het niet maar Corry is (wel onder zachte druk) mee de St.Pieter in geweest. Buiten kan ik in ieder geval al het moois op mij laten inwerken. Ook al is het de 2e keer dat ik het van binnen zie, de grootsheid, de schoonheid van dit impossante bouwwerk en al zijn meesterwerken van al die kunstenaars, het blijft boeien. Dan heb ik de Sixtijnse Kapel in het museumgebied nog niet eens gezien. De Zwitserse Garde bewaken de toegangswegen die niet voor publiek toegankelijk is. Geen sinecure in de hitte die er heerst. We verlaten het St.Pietersplein met aan weerskanten een zuilengalerij die 284 Dorische zuilen bevat, 88 pilaren en er staan 140 beelden van heiligen bovenop de galerijen. Het plein is gebouwd tussen 1656 en 1667 en meet in de breedte 240m en in de lengte 340m, vandaar de elipse vormOp het plein staat een Egyptische obelisk die 40 m hoog is en 340 ton weegt. Hij is in 37 na Christus door keizer Caligula uit Egypte naar Rome gebracht. Aan weerszijden van het plein staan twee identieke fonteinen. Wij lopen richting Castel Sant Angelo aan de rivier de Tevere (Tiber). We steken de brug de Ponte San Angelo, vernoemd naar het kasteel over. Deze brug doet mij sterk aan de Karelsbrug in Praag denken. De brug werd al in het jaar 134 in opdracht van keizer Hadrianus gebouwd. In 1527 werden de standbeelden van Petrus en Paulus in opdracht van Paus Clemens VIII geplaatst, gevolgd door meer aartsvaders en de evangelisten, Adam, Noah, Abraham en Mozes. Een pareltje over de Tiber net zoals de verderop gelegen Ponte Vittorio Emanuele, echter niet zo mooi.