San Marino-Porec

Zes uur bleek achteraf rijkelijk vroeg te zijn om uit bed te gaan. Of we zijn inmiddels zo geroutineerd geworden met het inpakken van alles dat we om half acht al startklaar zitten. We moeten echter tot acht uur wachten om onze verblijfskosten op deze camping te kunnen betalen. Ook de winkel gaat pas om 08.00 uur open waar de bestelde Ciabatta's op ons liggen te wachten om ook nog opgegeten te worden. Tegen 08.45 uur hebben wij de caravan met behulp van de Nederlandse overburen achter de auto gehangen. Wie weet kom ik deze vriendelijke mensen nog eens tegen als ze bij de Kalfjeslaan in Amstelveen op de bus naar het centrum van Amsterdam stappen. Hun dochter woont daar in de buurt van Cafe 1890 op de Amstelveenseweg. Zelf komen ze uit het hoge noorden van het land. Ondanks de steile klim die we moesten maken had de auto er over de goed geplavleide weg geen moeite mee de caravan met zich mee te trekken. Om Borgo Maggiore, de plaats waar de camping in lag uit te komen, volgde hierna een stevige daling. We tuffen rustig in zijn laagste versnelling naar beneden. We moesten over dezelfde weg terug naar Rimini. Waar op de heenweg de verkeerslichten ons niet gunstig gezind waren, hadden we ze nu weer constant tegen. In Rimini volgen we weer de SS16, ditmaal richting Ravenna. Naar Venetië behoren we de SS309 af te leggen. Na Ravenna spotten we in de verte in het Valli di Camacchio (meer), flamengo's. In deze buurt zien we ook flitsen van de Adriatische Zee wat aan de overkant in Kroatië ons einddoel is. Ook al is de snelheid in de dorpen 50 km en tussendoor 70-90km, schieten we redelijk snel op. Vanaf Venetië nemen we de tolweg naar Triëste. We hadden in onze richting veel geluk. Aan de andere kant stond er een tientallen lange kilometers file tot voorbij de A23 richting Udine. Geluk ook vanwege het feit dat onze airco het weer niet goed doet. In Kroatië maar naar laten kijken. Met temperaturen van rond de 30 graden heb je hem wel nodig. Op de grens met Slovenië een tolvignet gekocht en snel door via Koper naar de grensovergang met Kroatië. Hiervoor moesten we voorbij Koper de bekende berghelling over. Bij de Sloveense grensovergang hadden we eigenlijk verwacht door te kunnen rijden omdat Kroatië nu ook bij de EU zit, niets was minder waar. We hadden hier toch noch een kortstondig oponthoud. Aan de grensovergang van Kroatië waren in ieder geval alle gebouwtjes leeg. We kunnen het gemist hebben dat ze wellicht van beide landen op de Sloveense kant zaten. Op de snelweg naar Porec die nu geheel klaar is, passeren we de immer imposante brug over de rivier de Mirna. We zien de toegangspoort van Camping Ulika naderbij komen en het gevoel bekruipt ons alsof we thuiskomen. Half vier checken we in bij de receptie die ons volgens de reservering gisteren al hadden verwacht. Even mijn mailtje terugkijken of ik inderdaad een verkeerde aanvangsdatum heb doorgegeven. Gelukkig was ons vertrouwde plekje C156 met uitzicht op Porec nog vrij. Spoedig kwamen onze Duitse buren ons de hand schudden en vroegen belangstellend hoe het met ons ging. Met vele hulp kregen we onze caravan op de plek. De eerste weken komt hij niet meer van zijn plek af. In restaurant Srdela gaan we voorlopig voor de laatste keer uit eten. We nemen een vertrouwde hap, Wiener Schnitzel en Cordon Bleu. Jus d'Orange voor Corry en hoe kan het ook anders een lekker pot bier, gevolgd door een heerlijke Paulaner Weissbier. De (uitrust)vakantie begint nu pas echt. De eerste dagen gaan we behalve boodschappen doen het er eens lekker van nemen. Aan de boorden van de Adriatische Zee met uitzicht op Porec is het heerlijk koffie drinken. Een lange goede nachtrust volgde.

Dove denja!!